32825
takım hakkında daha sakin kafayla bir şeyler yazmak için aradan 1 gün geçmesini bekledim. evet, yazacaklarım maalesef hoş şeyler olmayacak.
öncelikle şuradan başlamak istiyorum, deprem dönüşü lig maratonunun artık sonlarına doğru ilerleyeceğimiz bir döneme girmiştik. malum hiçbirimizin oyunu beğenmedi ama 3 puan çıkardığımız kasımpaşa maçıyla başlamıştık. olabilir uzun bir aradan dönmüştü takım kötü oynamasına rağmen 3 puanı almıştı ve önemli olan da buydu. bu tamamen benim fikrim; konya yenilgisinden sonra galatasarayda bir kırılma oldu. lig boyu kısalıyor her maç daha da önemli hale gelmeye başlıyordu artık. bu arada rakibimiz fenerbahçe öyle ya da böyle bir şekilde son dakika golleri ile hatta maçın bitimine 2 dk kala 2 gol atarak 3 puanları cebine koyuyordu ( başakşehir maçı, hakemlerden bahsetmeyeceğim ) bu sırada biz de alanya maçında rahat bir nefes aldık. bu maçın rahat geçmesinin nedeni olarak gol yemememize bağlıyorum neden; bakın galatasaray futbol takımı bu sene güzel rekorlar kırdı, müthiş bir seri yaptı biz de taraftar olarak takdir ettik hocamızı ve takımımızı çok mutluk olduk. lakin son haftalara girdiğimiz şu dönemde galatasaray futbol takımında gol yedikten sonra oyundan düşme, oyunun kontrolünü rakibe verme, konsantrasyon kaybı, ligi bitirememe korkusu peydah oldu. bunlar tamamen benim düşüncelerim ben böyle görüyorum. bence bu takım stresi kaldıramadı. arkadan gelen rakibin de bir şekilde son dakikalarda 3 puan çıkarması büyük etken. takım golü buluyor ardından 30. dk da 3 tane yiyor. bakım böyle bir şey olamaz olmamalı. şampiyonluğa giden bir takım son kulvarda bunları yapıyorsa o stresi kaldıramıyor demektir. sonra dönüyorsun ezeli rakibin evinde ilk golü buluyorsun, o ana kadar oyunun kontrolü tamamen sende, rakibin eline düşmüş full konsantre olsan 2 bile atarsın çünkü yapamaman için hiç bir neden yok, bariz daha kalitelisin. ama bunu yerine çok kolay bir şekilde 1-1 e yakalanıyorsun ve tamamen maçı rakibine teslim ediyorsun. arkadaşlarım, renktaşlarım bu takım son düzlükte bu stresi baskıyı kaldıramadı. tek futbolcu üzerinden takımı değerlendirdiğinizi görüyorum. evet mertens kötü oynadı, evet oliviera bireysel anlamda kötüydü buna kimse itiraz etmez. ama galatasarayın sorunu bireysel performanslar değil bana göre, kendimi tekrar etmek istemiyorum ama galatasaray takımı gol yiyince oyundan feci anlamda düşüyor ve oyunu rakibe veriyor o panikle korkuyla.
peki bundan sonrası için; bence başakşehir maçı artık final manası taşıyor. tamam mı devam mı maçı olacak bizim için. eğer puan ya da puanlar kaybedilirse net bir şekilde anlayacağız ki galatasaray o bildiğimiz son anları iyi oynayan galatasaray değil. baskıyı kaldıramayıp şampiyonluğu vermiş takım olacak. eğer bir şekilde yenmeyi başarırsak bence şampiyonluk şansımız %80'e geri çıkar. o kötü havayı dağıtır, müthiş bir moral olur yine şampiyonluk havasına girer takım. o dakikadan sonra da şampiyonluğu vereceğimizi çok sanmıyorum. çok kritik bir psikolojinin eşiğindeyiz şuan. rakibin teknik direktörünün de emre belözoğlu olduğunu düşünürsek başakşehir çelme takmak için elinden geleni yapacaktır. artık her şey önümüzdeki maça bakıyor diyebiliriz. yenip tekrar ufka çıkıp şampiyonluk yolunu görebilecek miyiz, yoksa bu yolda iyice yokuşa düşüp bu yarışı kayıp mı edeceğiz, bunu göreceğiz.
umarım yolun sonu şampiyonluk olur.
öncelikle şuradan başlamak istiyorum, deprem dönüşü lig maratonunun artık sonlarına doğru ilerleyeceğimiz bir döneme girmiştik. malum hiçbirimizin oyunu beğenmedi ama 3 puan çıkardığımız kasımpaşa maçıyla başlamıştık. olabilir uzun bir aradan dönmüştü takım kötü oynamasına rağmen 3 puanı almıştı ve önemli olan da buydu. bu tamamen benim fikrim; konya yenilgisinden sonra galatasarayda bir kırılma oldu. lig boyu kısalıyor her maç daha da önemli hale gelmeye başlıyordu artık. bu arada rakibimiz fenerbahçe öyle ya da böyle bir şekilde son dakika golleri ile hatta maçın bitimine 2 dk kala 2 gol atarak 3 puanları cebine koyuyordu ( başakşehir maçı, hakemlerden bahsetmeyeceğim ) bu sırada biz de alanya maçında rahat bir nefes aldık. bu maçın rahat geçmesinin nedeni olarak gol yemememize bağlıyorum neden; bakın galatasaray futbol takımı bu sene güzel rekorlar kırdı, müthiş bir seri yaptı biz de taraftar olarak takdir ettik hocamızı ve takımımızı çok mutluk olduk. lakin son haftalara girdiğimiz şu dönemde galatasaray futbol takımında gol yedikten sonra oyundan düşme, oyunun kontrolünü rakibe verme, konsantrasyon kaybı, ligi bitirememe korkusu peydah oldu. bunlar tamamen benim düşüncelerim ben böyle görüyorum. bence bu takım stresi kaldıramadı. arkadan gelen rakibin de bir şekilde son dakikalarda 3 puan çıkarması büyük etken. takım golü buluyor ardından 30. dk da 3 tane yiyor. bakım böyle bir şey olamaz olmamalı. şampiyonluğa giden bir takım son kulvarda bunları yapıyorsa o stresi kaldıramıyor demektir. sonra dönüyorsun ezeli rakibin evinde ilk golü buluyorsun, o ana kadar oyunun kontrolü tamamen sende, rakibin eline düşmüş full konsantre olsan 2 bile atarsın çünkü yapamaman için hiç bir neden yok, bariz daha kalitelisin. ama bunu yerine çok kolay bir şekilde 1-1 e yakalanıyorsun ve tamamen maçı rakibine teslim ediyorsun. arkadaşlarım, renktaşlarım bu takım son düzlükte bu stresi baskıyı kaldıramadı. tek futbolcu üzerinden takımı değerlendirdiğinizi görüyorum. evet mertens kötü oynadı, evet oliviera bireysel anlamda kötüydü buna kimse itiraz etmez. ama galatasarayın sorunu bireysel performanslar değil bana göre, kendimi tekrar etmek istemiyorum ama galatasaray takımı gol yiyince oyundan feci anlamda düşüyor ve oyunu rakibe veriyor o panikle korkuyla.
peki bundan sonrası için; bence başakşehir maçı artık final manası taşıyor. tamam mı devam mı maçı olacak bizim için. eğer puan ya da puanlar kaybedilirse net bir şekilde anlayacağız ki galatasaray o bildiğimiz son anları iyi oynayan galatasaray değil. baskıyı kaldıramayıp şampiyonluğu vermiş takım olacak. eğer bir şekilde yenmeyi başarırsak bence şampiyonluk şansımız %80'e geri çıkar. o kötü havayı dağıtır, müthiş bir moral olur yine şampiyonluk havasına girer takım. o dakikadan sonra da şampiyonluğu vereceğimizi çok sanmıyorum. çok kritik bir psikolojinin eşiğindeyiz şuan. rakibin teknik direktörünün de emre belözoğlu olduğunu düşünürsek başakşehir çelme takmak için elinden geleni yapacaktır. artık her şey önümüzdeki maça bakıyor diyebiliriz. yenip tekrar ufka çıkıp şampiyonluk yolunu görebilecek miyiz, yoksa bu yolda iyice yokuşa düşüp bu yarışı kayıp mı edeceğiz, bunu göreceğiz.
umarım yolun sonu şampiyonluk olur.
