142
#3554234 numaralı entrysini okurken bir yandan kahrolup bir yandan da sonsuz bir gurur duyduğum yazar arkadaşımız.
insanın kelimelerinin tükendiği bu noktada yaşadığı şeylerin ağırlığının bilincinde ve kabullenmişliğinde olmasını, destek almaktan çekinmemesini önermekten başka bir şey de gelmiyor elimden.
umarım o güzel ve kocaman kalbinin karşılığını hayat sana bir yerlerde öder...
insanın kelimelerinin tükendiği bu noktada yaşadığı şeylerin ağırlığının bilincinde ve kabullenmişliğinde olmasını, destek almaktan çekinmemesini önermekten başka bir şey de gelmiyor elimden.
umarım o güzel ve kocaman kalbinin karşılığını hayat sana bir yerlerde öder...
