Kariyer Sonu1733
aslında ardından el sallanan , üzen ama hala bir parça aklımızda yer tutan yetenekli futbolcudur.
evet, disiplinsizdi, bizi çok üzerdi. ama doldurduğu boşluğa o kadar hasret kalmışız ki, bütün iştahımızı ondan çıkartmaya kalktık ve o'nun iyice kontrolünü yitirmesine yol açtık. zaten sallantıdaydı çocuk, iyice zıvanadan çıkıp gelmedi son gittiği yerden.
hayır hayır, rijkaard'ı eleştiriyorum diye "lincoln geri gelsincilik" yapmıyorum. sözlüğün yüzeysel fertlerini sevindirmeyeceğim. çünkü biliyorum ki, "biri topçu, diğeri hoca" diyebilecek derinlik bile mega proje bazıları için. 440 fırın ekmek mesaisi...
zaten heralde geçinemezlerdi lincoln ile rijkaard. olan da taraftara olurdu. birisi, keyfi çattığı zaman oynadığı futbolla, keyfi çatmadığı zaman da hasret kalınan 10 numaralıkla önemli bir kitlenin kutsalı, diğeri de "geleceğe dair yapacaklarına duyulan dogmatik iman" ile başka bir önemli kitlenin kutsalı. iki "kutsal"ı "en önemli kutsal galatasaray" çatısı altında hazmedip ayrı ayrı tadını çıkartacak insan değil türkiye'de dünya'da bile bulunmaz zaten. çok daha terbiyesizce, çok daha densizce, çok daha aşağılık yöntemlerle dalacaktı demek ki taraftarlar ve klavyeler birbirine...
hayırlısı olmuş sanki böyle. lakin, özlemedim dersem skor yazarı , günübirlikçi falan olayım.
ama yapacak bir şey de yok. bazen böyle olur, ayrı düştüğün kişiyle yollarının tekrar kesişmesi, senin ne kadar istediğinden bağımsızdır, imkansızdır. istemek , özlemek yetmez. bu da onlardan biridir.
bahtı hep açık olsun, her gittiği yerde bizim gibi taraftar bulsun. her köşe gönderi gitarı olsun.
kendine iyi bak, ince gör lincoln...
evet, disiplinsizdi, bizi çok üzerdi. ama doldurduğu boşluğa o kadar hasret kalmışız ki, bütün iştahımızı ondan çıkartmaya kalktık ve o'nun iyice kontrolünü yitirmesine yol açtık. zaten sallantıdaydı çocuk, iyice zıvanadan çıkıp gelmedi son gittiği yerden.
hayır hayır, rijkaard'ı eleştiriyorum diye "lincoln geri gelsincilik" yapmıyorum. sözlüğün yüzeysel fertlerini sevindirmeyeceğim. çünkü biliyorum ki, "biri topçu, diğeri hoca" diyebilecek derinlik bile mega proje bazıları için. 440 fırın ekmek mesaisi...
zaten heralde geçinemezlerdi lincoln ile rijkaard. olan da taraftara olurdu. birisi, keyfi çattığı zaman oynadığı futbolla, keyfi çatmadığı zaman da hasret kalınan 10 numaralıkla önemli bir kitlenin kutsalı, diğeri de "geleceğe dair yapacaklarına duyulan dogmatik iman" ile başka bir önemli kitlenin kutsalı. iki "kutsal"ı "en önemli kutsal galatasaray" çatısı altında hazmedip ayrı ayrı tadını çıkartacak insan değil türkiye'de dünya'da bile bulunmaz zaten. çok daha terbiyesizce, çok daha densizce, çok daha aşağılık yöntemlerle dalacaktı demek ki taraftarlar ve klavyeler birbirine...
hayırlısı olmuş sanki böyle. lakin, özlemedim dersem skor yazarı , günübirlikçi falan olayım.
ama yapacak bir şey de yok. bazen böyle olur, ayrı düştüğün kişiyle yollarının tekrar kesişmesi, senin ne kadar istediğinden bağımsızdır, imkansızdır. istemek , özlemek yetmez. bu da onlardan biridir.
bahtı hep açık olsun, her gittiği yerde bizim gibi taraftar bulsun. her köşe gönderi gitarı olsun.
kendine iyi bak, ince gör lincoln...
