14
bunu daha önce maç başlığında da belirttim ama başlığı olunca da yazayım, yaşım 40 üzeri ama benim izlememe nedenim stres vs. değil. ben o güruh ile karşılaşmak bile istemiyorum artık.
fenerbahçe camiası öyle bir hal aldı ki bende hissettirdikleri tek şey tiksinti. beşiktaş tarafına bakıyorum o taraf için de benzer şeyler hissediyorum. bu iki camia öyle bir hal aldı ki iş spor boyutundan çıktı bir tanesi kendisini cumhuriyet savunucusu falan sanan sanrılara kaptırmış diğeri kendisi hariç herkesi şeref haysiyet eksikliği ile itham ediyor. kafaları artık bu olayın temelinde spor musabakası olduğu gerçeğini anlayacak seviyeden çok uzakta. ortalama fenerli ahmet ercanlar ortalama bjk'li bülent uslu artık.
ben hayatımı galatasaray maçına göre planlayan biriyim. iş hayatımda bile herkes bilir galatasaray maçı varsa onu engelleyecek yolculuk, toplantı, iş yapmam. gençliğim deplasman kovalamakla geçti, mesela yarın basketbol maçı var bir aksilik olmazsa orada olacağım, yolda yürürken galatasaray formalı çocukları maç yaparken görsem (ki sokakta top oynayan çocuk da kalmadı ayrı) durur galatasaray formalı olanı desteklerim. özetle bu ülkede sevdiğim çok az şey kaldı ve onların başında galatasaray geliyor buna rağmen fenerbahçe denen ahlaki sorun ile rakip olma fikrine bile katlanamıyorum artık. keşke atlantik ligi falan kurulsa ve biz orada oynasak keşke diye düşünmediğim gün yok.
fenerbahçe camiası öyle bir hal aldı ki bende hissettirdikleri tek şey tiksinti. beşiktaş tarafına bakıyorum o taraf için de benzer şeyler hissediyorum. bu iki camia öyle bir hal aldı ki iş spor boyutundan çıktı bir tanesi kendisini cumhuriyet savunucusu falan sanan sanrılara kaptırmış diğeri kendisi hariç herkesi şeref haysiyet eksikliği ile itham ediyor. kafaları artık bu olayın temelinde spor musabakası olduğu gerçeğini anlayacak seviyeden çok uzakta. ortalama fenerli ahmet ercanlar ortalama bjk'li bülent uslu artık.
ben hayatımı galatasaray maçına göre planlayan biriyim. iş hayatımda bile herkes bilir galatasaray maçı varsa onu engelleyecek yolculuk, toplantı, iş yapmam. gençliğim deplasman kovalamakla geçti, mesela yarın basketbol maçı var bir aksilik olmazsa orada olacağım, yolda yürürken galatasaray formalı çocukları maç yaparken görsem (ki sokakta top oynayan çocuk da kalmadı ayrı) durur galatasaray formalı olanı desteklerim. özetle bu ülkede sevdiğim çok az şey kaldı ve onların başında galatasaray geliyor buna rağmen fenerbahçe denen ahlaki sorun ile rakip olma fikrine bile katlanamıyorum artık. keşke atlantik ligi falan kurulsa ve biz orada oynasak keşke diye düşünmediğim gün yok.
