derbi izlememek

• 1

  maalesef benim bu. nadiren izlediğim oluyor tüm gücümü toplayıp ama ekseriyetle izleyemiyorum. çok fazla strese giriyorum. 8 ocak 2023 fenerbahçe galatasaray maçında galatasaray’ıma canı gönülden başarılar. maç saati kulaklığımı takıp klasik müzik dinleyeceğim her zamanki gibi ve muhtemelen çok fazla uzatma olacağı için saat 21:10’da sözlüğe gireceğim. evdeki herkesi tembihledim ve maçın skorundan haberim olmayacak. saat 21:10’da sözlüğe girdiğimde o hahahahahahahahaha başlığını görmek istiyorum. inşallah biz kazanırız.
• 2

  yas ilerledikce bazi fb-gs maclari izlenemez hale geldi benim icin de.
  
  heyecandan kotu oluyorum.
  
  bunun zirvesi 2012 yilinda yasanmistir.
  
  youtube'de meshur kisa film tadinda iki cimbomlunun araba ile turlamasi ve benim londra'yi 100 dakika boyunca yer altinda metro ile gezmem bunlara ornektir.
  
  (bkz: 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı)
• 3

  derbi izlemek giderek zorlaşıyor benim için de. 2012 finalinde peter sellers filmi seyretmiştik güya, hiçbir şey hatırlamıyorum filmden, bir havuzu yakıyordu o kadarı var bende. komada gibiydim. nabzım 150'den aşağı düşmemişti herhalde.
  
  o kadar olmasa da, bugün de izleyemem.
  (bkz: 8 ocak 2023 fenerbahçe galatasaray maçı)
• 4

  sinerji vermek için kendimi izlemek zorunda hissediyorum ama sağlığım ilerleyen yıllarda buna müsaade etmeyebilir.
• 14

  bunu daha önce maç başlığında da belirttim ama başlığı olunca da yazayım, yaşım 40 üzeri ama benim izlememe nedenim stres vs. değil. ben o güruh ile karşılaşmak bile istemiyorum artık.
  
  fenerbahçe camiası öyle bir hal aldı ki bende hissettirdikleri tek şey tiksinti. beşiktaş tarafına bakıyorum o taraf için de benzer şeyler hissediyorum. bu iki camia öyle bir hal aldı ki iş spor boyutundan çıktı bir tanesi kendisini cumhuriyet savunucusu falan sanan sanrılara kaptırmış diğeri kendisi hariç herkesi şeref haysiyet eksikliği ile itham ediyor. kafaları artık bu olayın temelinde spor musabakası olduğu gerçeğini anlayacak seviyeden çok uzakta. ortalama fenerli ahmet ercanlar ortalama bjk'li bülent uslu artık.
  
  ben hayatımı galatasaray maçına göre planlayan biriyim. iş hayatımda bile herkes bilir galatasaray maçı varsa onu engelleyecek yolculuk, toplantı, iş yapmam. gençliğim deplasman kovalamakla geçti, mesela yarın basketbol maçı var bir aksilik olmazsa orada olacağım, yolda yürürken galatasaray formalı çocukları maç yaparken görsem (ki sokakta top oynayan çocuk da kalmadı ayrı) durur galatasaray formalı olanı desteklerim. özetle bu ülkede sevdiğim çok az şey kaldı ve onların başında galatasaray geliyor buna rağmen fenerbahçe denen ahlaki sorun ile rakip olma fikrine bile katlanamıyorum artık. keşke atlantik ligi falan kurulsa ve biz orada oynasak keşke diye düşünmediğim gün yok.
• 10

  özellikle deplasmandaki maçlarda rakip taraftarların ıslık sesleri, rakip takımın renklerinin yoğun olduğu bir ortam, yıllardır süregelen hakem doğramaları derken bende de oluşan izlememe isteğidir. hiç strese girmek ve heyecan yapmak istemiyorum. ama mesela avrupa'daki büyük maçlarda böyle olmuyor. ülkemize özel bir psikolojik durum olduğunu düşünüyorum. sanırım ülkemizin futbol ortamı ve fanatizm seviyesi izlenesi bir futbol atmosferi sunmuyor. aksine; sinir, stres ve heyecan dozunu çok fazla arttırıyor. bu da bireyler için psikolojik veya fiziksel problemlere yol açabiliyor. bu konuda bilimsel bir araştırma yapabileceğimi fark ettim, bilime ışık tutmak adına katılımlarınızı bekliyorum sözlük. *
• 5

  22 nisan 2012 galatasaray fenerbahçe maçından sonra bir süre benim de yaşadığım şey.
  sonrasında aşıyorsunuz. büyütülecek birşey yok. derbiyi kaybetmek hayatın sonu değil.
• 15

  derbi izlemeyi beceremiyorum. öyle ki skoru bile öğrenmiyorum maç esnasında. tamamen yalnız kalıyorum ama 30 nisan 2023 beşiktaş galatasaray maç skorunu ne yazık ki maç esnasında öğreneceğim çünkü düğünde olacağım. sağdan soldan her yerden şöyle oluyor böyle oluyor diyecekler. gerim gerim gerileceğim. nerden çıktı şimdi bu düğün?
• 8

  12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçından beri fenerbahçe ve beşiktaş maçlarını izlemiyorum. kendimi işe, kitaba filan daldırıp, dış dünyayla iletişimi kesip maç sonunda skora bakıyorum.
  
  bunu yapmamın sebebi kesinlikle totem değil. stresi kaldıramıyorum.
• 6

  bu tür maçları izlerken yaşanan stresin, özel hayatımızda hepimizin diğer takımları destekleyen arkadaşları veya akrabaları olmasından mütevellit oynanan maç sonucu olumsuz netice alındığında bu yakınlar ile girilme ihtimali olan diyalogların etkisinden olduğunu düşünüyorum. eskiden aynı şeyi ben de yaşardım. özellikle üniversitede yurtta kalırken izlenen maçlarda geberecek duruma gelirdim. çünkü sahadaki maç bittiğinde bizim maçımız başlayacaktı.
  
  bunu nasıl aştım ? tamamen şöyle; "abi kadıköy'de ilk defa mı yeniliyoruz. 6 tane bile yedik zamanında." cümlesini kuruyorum karşı tarafa. hem kendim rahatlıyorum hem de karşıdan yeni bir argüman gelemiyor. herkese aynı şeyi öneriyorum.
• 7

  bence saçma bir olaydır, 70 yaşında tansiyon hastası değilseniz derbi'nin yaratacağı stress pek bir şey yapmaz diye düşünüyorum. zaten yılda zevkli derbi maksimum 2-3 tane oluyor, onlardan birini kaçırma ihtimalini riske atmaya gerek yok.
  yarın sabah 9'da finalim var ama bu maçı* izleyeceğim, en kötü büte kalırız veya bir sene daha okuruz.*
• 9

  hanım sağolsun aldığı biletin (vurmayın ama bale gösterisi :d ) saati maç ile aynı saate denk geldiğinden maçı zorda olsa takip etmeye çalışacağım. istiyorsan ben tek gideyim sen maçı izle diye zarf atmış olsada, biliyorum beraber gitmek istiyor. şimdilik düşüncem tek kulaklık ile telefondan izlemeye çalışmak. gazamız mübarek olsun.. *
  
  vurduğun gol olsun galatasaray'ım..