77
iki başlık altında incelenebilir aslında;
ilki galatasaray ve fenerbahçe'nin birbirleri arasındaki rekabeti; ki bu konuda fenerbahçe istatistiksel olarak üstündür. nedeni nasılı tartışılır elbet ama sonuç olarak burası bir gerçek. medenice kabul edelim.
ikincisi ise galatasaray ve fenerbahçe'nin birer spor kulübü olarak türk ve avrupa futbol arenasındaki rekabeti; bu konudaysa fenerbahçe galatasaray'ın yanına dahi yaklaşamaz. işte bu konuyu da tartışmaya açacak insanın futbol bilgisinden şüphe ederim.
hangisini umursadığımıza göre değişebilecek bir durumdur. şahsen fenerbahçe'yi daha çok yenmiş olsak fena olmazdı ama toplam başarı anlamında kesinlikle fenerbahçe'nin gerisinde olmak istemezdim. benim muhattap aldığım kıstaslar dünya futboludur, avrupa'dır, kupadır. fenerbahçe ile kendi aramızda olan rekabet ise gergin ama hayata renk katan bir anekdottan ibarettir. bu da benim görüşüm.
son olarak paylaşmak isterim ki bu rekabeti hep şu anıma benzetirim, ben küçükken eniştem ile salonun ortasında güreşirdik. nadiren yenerdi beni ama bilerek yenilirdi genelde eniştem; yani onun açısından çok da büyük bir utanç veya kayıp değil sonuçta aile erkanının önünde evin küçük çocuğuna* numaradan yenilmek; fakat onun sırtı yere geldiği zaman dünyalar benimdi işte. kaç gün lafını eder ortalıkta gururla gezerdim, eniştem de ses etmez gülümseyerek başını sallar ve geçerdi. yıllar geçti, eniştem yaşlandı, ben hep çocuk kaldım...
ilki galatasaray ve fenerbahçe'nin birbirleri arasındaki rekabeti; ki bu konuda fenerbahçe istatistiksel olarak üstündür. nedeni nasılı tartışılır elbet ama sonuç olarak burası bir gerçek. medenice kabul edelim.
ikincisi ise galatasaray ve fenerbahçe'nin birer spor kulübü olarak türk ve avrupa futbol arenasındaki rekabeti; bu konudaysa fenerbahçe galatasaray'ın yanına dahi yaklaşamaz. işte bu konuyu da tartışmaya açacak insanın futbol bilgisinden şüphe ederim.
hangisini umursadığımıza göre değişebilecek bir durumdur. şahsen fenerbahçe'yi daha çok yenmiş olsak fena olmazdı ama toplam başarı anlamında kesinlikle fenerbahçe'nin gerisinde olmak istemezdim. benim muhattap aldığım kıstaslar dünya futboludur, avrupa'dır, kupadır. fenerbahçe ile kendi aramızda olan rekabet ise gergin ama hayata renk katan bir anekdottan ibarettir. bu da benim görüşüm.
son olarak paylaşmak isterim ki bu rekabeti hep şu anıma benzetirim, ben küçükken eniştem ile salonun ortasında güreşirdik. nadiren yenerdi beni ama bilerek yenilirdi genelde eniştem; yani onun açısından çok da büyük bir utanç veya kayıp değil sonuçta aile erkanının önünde evin küçük çocuğuna* numaradan yenilmek; fakat onun sırtı yere geldiği zaman dünyalar benimdi işte. kaç gün lafını eder ortalıkta gururla gezerdim, eniştem de ses etmez gülümseyerek başını sallar ve geçerdi. yıllar geçti, eniştem yaşlandı, ben hep çocuk kaldım...
