179
sanılanın ve lanse edilenin aksine netflix yapımı olmayan belgesel. istanbul ofisi kağıthane'de görünen goya entertainment yapımcılığından çıkmış olup altuğ gültan ve burak aksoy imzası taşımaktadır. netflix sadece belgeselin yayıncısı konumundadır.
argo tabirle "ne yapsak izleyecekler zaten eşşek gibi" mantığıyla baştan savma bir iş yapılmış olması, bu detayı göz önüne alınca çok daha akla yatkın geliyor. hem biz türk'lerin çok zayıf olduğu belgeselcilik konusu olunca, bir de mecburen sansürlenmesi gereken isimler hikayenin ana rollerinde yer alınca iyice saçma sapan yüzeysellikte bir iş olması da çok sürpriz değil.
hatta hikayenin ele alınış şekli ve bölümlerin dengesizliği, sanki 4 farklı yönetmene "birer bölüm hakkınız var, anlatacağınız konular da bunlar, seçin ve kafanıza göre yapın bi'şeyler" denilmiş kadar göze batıyor. ama işte türk insanının arşivciliğiyle, gelecek nesillere aktarma huylarıyla(!), iş yapış şekliyle ancak bu kadar oluyor.
fatih terim'in 35 yıllık galatasaray hayatını 4 saate sığdırmaya çalışmak imkansız bir iş. hele hele fatih terim gibi hikayesi, argümanı, polemiği çok olan bir adamın. ne yapılırsa yapılsın eksik noktalar çok olacaktı elbette. defalarca yazıldığı için spoiler olmaktan da çıktı artık muhtemelen, bazı isimlerin sansürlenmesi de günümüz konjüktüründe mecburiydi.
ancak sırf "biz de last dance gibi bir iş yaptık" diye itelemek uğruna, o belgeselde de kullanılan geri tarihe dönüş animasyonunun sadece görsel olarak yer alsın diye her bölümde bir kere rastgele kullanılması gerçekten ciddiye alan insanın sinirlerini bozacak türden bir eyyam olmuş.
netice itibarı ile hocayı bir odaya koyup uefa kupası döneminin maçlarını izlettirip aralarda yorumlatsan ve bunu kameraya çeksen de izlenecekti. izlenme kaygısı o derece asgari seviyedeydi eldeki konunun. ancak bunun sonuna kadar farkında olup kullanıldığını hissetirecek kadar salla pati iş yapılması asıl ayıp olan kısmı.
ilk yorumu sorulduğunda hoca "çocuklarım, torunlarım ilerde izleyip bizim dedemiz böyle bir insandı diyebilsin" duygusuyla yer aldığını söylemişti. hakikaten de ondan ötesini vaad edemeyen bir yapım oldu maalesef...
argo tabirle "ne yapsak izleyecekler zaten eşşek gibi" mantığıyla baştan savma bir iş yapılmış olması, bu detayı göz önüne alınca çok daha akla yatkın geliyor. hem biz türk'lerin çok zayıf olduğu belgeselcilik konusu olunca, bir de mecburen sansürlenmesi gereken isimler hikayenin ana rollerinde yer alınca iyice saçma sapan yüzeysellikte bir iş olması da çok sürpriz değil.
hatta hikayenin ele alınış şekli ve bölümlerin dengesizliği, sanki 4 farklı yönetmene "birer bölüm hakkınız var, anlatacağınız konular da bunlar, seçin ve kafanıza göre yapın bi'şeyler" denilmiş kadar göze batıyor. ama işte türk insanının arşivciliğiyle, gelecek nesillere aktarma huylarıyla(!), iş yapış şekliyle ancak bu kadar oluyor.
fatih terim'in 35 yıllık galatasaray hayatını 4 saate sığdırmaya çalışmak imkansız bir iş. hele hele fatih terim gibi hikayesi, argümanı, polemiği çok olan bir adamın. ne yapılırsa yapılsın eksik noktalar çok olacaktı elbette. defalarca yazıldığı için spoiler olmaktan da çıktı artık muhtemelen, bazı isimlerin sansürlenmesi de günümüz konjüktüründe mecburiydi.
ancak sırf "biz de last dance gibi bir iş yaptık" diye itelemek uğruna, o belgeselde de kullanılan geri tarihe dönüş animasyonunun sadece görsel olarak yer alsın diye her bölümde bir kere rastgele kullanılması gerçekten ciddiye alan insanın sinirlerini bozacak türden bir eyyam olmuş.
netice itibarı ile hocayı bir odaya koyup uefa kupası döneminin maçlarını izlettirip aralarda yorumlatsan ve bunu kameraya çeksen de izlenecekti. izlenme kaygısı o derece asgari seviyedeydi eldeki konunun. ancak bunun sonuna kadar farkında olup kullanıldığını hissetirecek kadar salla pati iş yapılması asıl ayıp olan kısmı.
ilk yorumu sorulduğunda hoca "çocuklarım, torunlarım ilerde izleyip bizim dedemiz böyle bir insandı diyebilsin" duygusuyla yer aldığını söylemişti. hakikaten de ondan ötesini vaad edemeyen bir yapım oldu maalesef...
