140
geçmişi anmak isteyen her galatasaraylı’nın duygulanacağı belgeseldir. bu sebeple takdirimi kazanmıştır. onun dışında beklentimi karşılayamadı maalesef. burda hoca’nın suçu yok. tamamen netflix denen sjw kuruluşunun işgüzarlığı. belgeseli henüz izlemeyenler okumasın aşağıdaki satırları. gerçi senin benim gibi insanların bilmediği bir konu yok belgeselde. o yüzden eleştireceğim zaten.
1- hakan şükür ve arif erdem konularına değinilmemesi normal. bu adamlar terör örgütü üyesi olarak görülüyor. mevcut iktidar değiştiğinde bu adamların konumları tekrardan gözden geçirilir ama 250 şehidimize saygısızlık olurdu adlarının anılmaları. benim görüşüm sabit, bunlar cahil adamlar. kısa çöp - uzun çöp konusunda tercih yapıldı, ihale onların üzerine kaldı. üzülüyorum hallerine ama insanlar tercihlerine göre yaşar. bence ileriki yıllarda bu eski oyuncularımızın üzerindeki sansür kalkacak. iade-i itibar olmayacak belki ama “bi hakan şükür vardı, iyi kafa vururdu yav” konumuna gelecekler. bu da yeterli bana göre. neyse, bu konuyu geçeyim.
2- hoca’nın yaşadığı skandallar, kavgalar, iç sıkıntıları falan es geçilmiş. tamam, pavyon basması, kafa atması hoş şeyler değil ama hoca melek değil. zaten onun hırçın özelliğini sevdi galatasaray taraftarı. yenilgiyi kabullenmemesini sevdi. isyanını, vazgeçmeyişini sevdi. eksik kalmış.
3- ben italya’ya gittiğimde vize almak için 50 tane gereksiz detayla uğraştım, hoca önce fiorentina’ya, sonra da milan’a gidiyor ama işlenen konular çok yavan. türk futbol tarihinde daha ötesi yok. herif prime milan’ı çalıştırdı. hoca’nın gori ile yaşadıkları tartışmaları, beyfendiler masası’nı işlesenize kardeşim.
4- uğur karakullukçu dün programda söylemişti, bir sürü önemli italyan figür es geçilmiş. milan’ın başkanı, dönemin başbakanı berlusconi es geçilmiş yahu oha. galatasaray kulübü olarak hoca’ya doğum günü videosu hazırlanmıştı hatırlarsınız. orada bile daha çok italyan vardı. çok yavan olmuş çok.
5- mesela hoca’nın tartıştığı kişiler es geçilmiş. hıncal uluç, erman toroğlu gibi duayen kişilerin olmaması inanılmaz. hıncal uluç bundan 25 sene önce falan türkiye’nin 1 numaralı gazetecisiydi. beğen-beğenme ama herif bir fenomen. imparator da başka bir fenomen. değerlendir bunu işte. yahu herif zaten başarılı, birkaç kıskanç y*vşak dışında kimse başarısız diyemez zaten allah çarpar. biz daha çok o başarılı yoldaki yokuşları, engelleri görmek istiyoruz. hangi zorlukların aşıldığını görmek istiyoruz.
daha bir sürü şey sayabilirim ama şunu diyebilirim, şu belgeseli çekme işini bana verseler öyle bir yapıt çıkartırdım ki, 80 milyon resmen ekrana kilitlenirdi. galatasaray’ı takip eden herkesin bildiği konular işlenmiş. galatasaray’ı hobi olarak takip edenlere hazırlanmış bu belgesel. 10 üzerinden 6 veriyorum. o da eski günlerin hatrına.
1- hakan şükür ve arif erdem konularına değinilmemesi normal. bu adamlar terör örgütü üyesi olarak görülüyor. mevcut iktidar değiştiğinde bu adamların konumları tekrardan gözden geçirilir ama 250 şehidimize saygısızlık olurdu adlarının anılmaları. benim görüşüm sabit, bunlar cahil adamlar. kısa çöp - uzun çöp konusunda tercih yapıldı, ihale onların üzerine kaldı. üzülüyorum hallerine ama insanlar tercihlerine göre yaşar. bence ileriki yıllarda bu eski oyuncularımızın üzerindeki sansür kalkacak. iade-i itibar olmayacak belki ama “bi hakan şükür vardı, iyi kafa vururdu yav” konumuna gelecekler. bu da yeterli bana göre. neyse, bu konuyu geçeyim.
2- hoca’nın yaşadığı skandallar, kavgalar, iç sıkıntıları falan es geçilmiş. tamam, pavyon basması, kafa atması hoş şeyler değil ama hoca melek değil. zaten onun hırçın özelliğini sevdi galatasaray taraftarı. yenilgiyi kabullenmemesini sevdi. isyanını, vazgeçmeyişini sevdi. eksik kalmış.
3- ben italya’ya gittiğimde vize almak için 50 tane gereksiz detayla uğraştım, hoca önce fiorentina’ya, sonra da milan’a gidiyor ama işlenen konular çok yavan. türk futbol tarihinde daha ötesi yok. herif prime milan’ı çalıştırdı. hoca’nın gori ile yaşadıkları tartışmaları, beyfendiler masası’nı işlesenize kardeşim.
4- uğur karakullukçu dün programda söylemişti, bir sürü önemli italyan figür es geçilmiş. milan’ın başkanı, dönemin başbakanı berlusconi es geçilmiş yahu oha. galatasaray kulübü olarak hoca’ya doğum günü videosu hazırlanmıştı hatırlarsınız. orada bile daha çok italyan vardı. çok yavan olmuş çok.
5- mesela hoca’nın tartıştığı kişiler es geçilmiş. hıncal uluç, erman toroğlu gibi duayen kişilerin olmaması inanılmaz. hıncal uluç bundan 25 sene önce falan türkiye’nin 1 numaralı gazetecisiydi. beğen-beğenme ama herif bir fenomen. imparator da başka bir fenomen. değerlendir bunu işte. yahu herif zaten başarılı, birkaç kıskanç y*vşak dışında kimse başarısız diyemez zaten allah çarpar. biz daha çok o başarılı yoldaki yokuşları, engelleri görmek istiyoruz. hangi zorlukların aşıldığını görmek istiyoruz.
daha bir sürü şey sayabilirim ama şunu diyebilirim, şu belgeseli çekme işini bana verseler öyle bir yapıt çıkartırdım ki, 80 milyon resmen ekrana kilitlenirdi. galatasaray’ı takip eden herkesin bildiği konular işlenmiş. galatasaray’ı hobi olarak takip edenlere hazırlanmış bu belgesel. 10 üzerinden 6 veriyorum. o da eski günlerin hatrına.
