17
böyle küçük başarıları abartmak beni hep üzer.
geri kalmışlığımızı, başarısızlığımızı yüzümüze vurmak gibi.
arsenal'i hazırlık maçında yenmek neden bizler için olay? real madrid'in telgraf çekmesi neden anlamlı? real madrid'i yenip kupa almak neden sıradan değil?
cevabı belli ya. futboldan bağımsız olarak hayatın her alanında çağdaş uygarlık seviyesine ulaşmak için çalışmak yerine kolay yoldan geçici işlerin peşinde koşmak. genetik, kronik tembelliğin sonuçları. toplumca gösterişten başka bir şeye önem vermemenin uzun vadedeki getirileri.
batıyı bu kadar gözümüzde büyütmek ve onları taklit etmeye çalışmak yerine atatürk'ün öğütlerinin peşinde koşsak bugün var ya bir avusturya kadar gelişmiş bir ülke olabilirdik. futbolda da portekiz, rusya, hollanda takımları gibi yeri geldiğinde fransız takımlarından daha başarılı olurduk herhalde.
oysa hep aynı iki kutuplu kısır döngüde hapsolmuşuz atatürk öncesi ve sonrasında. modernliği batıyı taklit etmek zanneden lümpen liboşlarla batıyı düşman gören geleceğimizi araplarla kanka olmakta arayan ümmetçi zihniyet arasında. tanzimat, istibdat, meşrutiyet, ittihat ve terakki dönemleri hep böyle. 1938 sonrası cumhuriyet yıllarında gündüzde arşa çıkmış haliyle hep böyle. bir tek atatürk (1923-1938) ve bugün onu gerçekten anlayabilmiş sayılı insanların vizyonu farklı. çareyi batıyı taklit etmekte değil, onları örnek almak ve onların gündemlerini takip edip, ülkemizde uygulayıp onlarla rekabet etmekte arıyor. bunun yolu da bilim, sanat, teknoloji, akıl ve mantık. başka bir şey değil. bunları geliştirmek.
biz işte iki kutuplu eksendeki kısır tartışmalarda siyasilerin sözlerini tartışırken günlük hayatta, elin oğlu yapay yer çekimi yapmaktan bahsediyor.
biz bugün yapay yer çekimini kendi ülkemizde bahsini bile geçiremiyorsak atatürk'ün manevi mirasına haksızlık ediyoruz. her geçen gün çağdaş uygarlık seviyesinden daha da uzaklaşarak. valla affetme atam bizleri.
bu maça sevinmek de yani işte geri kalmışlığımızın bir göstergesidir.
geri kalmışlığımızı, başarısızlığımızı yüzümüze vurmak gibi.
arsenal'i hazırlık maçında yenmek neden bizler için olay? real madrid'in telgraf çekmesi neden anlamlı? real madrid'i yenip kupa almak neden sıradan değil?
cevabı belli ya. futboldan bağımsız olarak hayatın her alanında çağdaş uygarlık seviyesine ulaşmak için çalışmak yerine kolay yoldan geçici işlerin peşinde koşmak. genetik, kronik tembelliğin sonuçları. toplumca gösterişten başka bir şeye önem vermemenin uzun vadedeki getirileri.
batıyı bu kadar gözümüzde büyütmek ve onları taklit etmeye çalışmak yerine atatürk'ün öğütlerinin peşinde koşsak bugün var ya bir avusturya kadar gelişmiş bir ülke olabilirdik. futbolda da portekiz, rusya, hollanda takımları gibi yeri geldiğinde fransız takımlarından daha başarılı olurduk herhalde.
oysa hep aynı iki kutuplu kısır döngüde hapsolmuşuz atatürk öncesi ve sonrasında. modernliği batıyı taklit etmek zanneden lümpen liboşlarla batıyı düşman gören geleceğimizi araplarla kanka olmakta arayan ümmetçi zihniyet arasında. tanzimat, istibdat, meşrutiyet, ittihat ve terakki dönemleri hep böyle. 1938 sonrası cumhuriyet yıllarında gündüzde arşa çıkmış haliyle hep böyle. bir tek atatürk (1923-1938) ve bugün onu gerçekten anlayabilmiş sayılı insanların vizyonu farklı. çareyi batıyı taklit etmekte değil, onları örnek almak ve onların gündemlerini takip edip, ülkemizde uygulayıp onlarla rekabet etmekte arıyor. bunun yolu da bilim, sanat, teknoloji, akıl ve mantık. başka bir şey değil. bunları geliştirmek.
biz işte iki kutuplu eksendeki kısır tartışmalarda siyasilerin sözlerini tartışırken günlük hayatta, elin oğlu yapay yer çekimi yapmaktan bahsediyor.
biz bugün yapay yer çekimini kendi ülkemizde bahsini bile geçiremiyorsak atatürk'ün manevi mirasına haksızlık ediyoruz. her geçen gün çağdaş uygarlık seviyesinden daha da uzaklaşarak. valla affetme atam bizleri.
bu maça sevinmek de yani işte geri kalmışlığımızın bir göstergesidir.
