77
bugün bir doktorumuz konya şehir hastanesinde görev yaptığı kardiyoloji polikliniğinde üzerine 12 el ateş edilerek şehit edildi. kendisinin ismini unutulmaması için yazayım: dr. ekrem karakaya.
bu kadar yıl ülkene hizmet edip (6 yıl tıp üzerine tus belası, 5 yıllık kardiyoloji asistanlığı, zorunlu şark görevi ve uzmanlık) sonrasında eğitimsiz bir cani tarafından katledilmek çok garip değil mi?
devletin ilk vermesi gereken yaşatma hakkıyken; bugün bir ağabeyimiz şehit edildi.
katil kim şimdi ?
o cani mi yoksa hekimde şiddet yasasını oy hesaplarına uymadığından getirmeyenler mi yoksa yapılan her grevi maaşlar yüzünden yapıldığını sanan cahiller mi?
şimdi ekrem ağabeyin ailesinin yerine koyun kendinizi... siz kime kızardınız, kime isyan ederdiniz?
birer birer canımız azalıyor, her gün saçma sapan şikayetlerden açılan soruşturmalar, liyakatle gelen yöneticilerin hastanedeki psikolojik şiddeti, halkın hekimlere karşı bu denli doldurulması sonunda artık bu mesleğin daha da düşecek yeri kalmadı ülkede. annem fizyolog ablam pediatrist ben de anestezistim lakin verdiğimiz tüm emek boşa gibi hissediyorum. mesleğe de ülkeye de dair zerre umudum kalmadı.
bir kere olsun ateş yalnızca düştüğü yeri yakmasın. herkes başkası için üzülebilir, başkasının daha iyi şartlarda olması için emek verebilir. ya da kendi yanana kadar kafasını çevirebilir.
dilerim hekim düşmanlığı bir gün ülkemizde son bulur.
bu kadar yıl ülkene hizmet edip (6 yıl tıp üzerine tus belası, 5 yıllık kardiyoloji asistanlığı, zorunlu şark görevi ve uzmanlık) sonrasında eğitimsiz bir cani tarafından katledilmek çok garip değil mi?
devletin ilk vermesi gereken yaşatma hakkıyken; bugün bir ağabeyimiz şehit edildi.
katil kim şimdi ?
o cani mi yoksa hekimde şiddet yasasını oy hesaplarına uymadığından getirmeyenler mi yoksa yapılan her grevi maaşlar yüzünden yapıldığını sanan cahiller mi?
şimdi ekrem ağabeyin ailesinin yerine koyun kendinizi... siz kime kızardınız, kime isyan ederdiniz?
birer birer canımız azalıyor, her gün saçma sapan şikayetlerden açılan soruşturmalar, liyakatle gelen yöneticilerin hastanedeki psikolojik şiddeti, halkın hekimlere karşı bu denli doldurulması sonunda artık bu mesleğin daha da düşecek yeri kalmadı ülkede. annem fizyolog ablam pediatrist ben de anestezistim lakin verdiğimiz tüm emek boşa gibi hissediyorum. mesleğe de ülkeye de dair zerre umudum kalmadı.
bir kere olsun ateş yalnızca düştüğü yeri yakmasın. herkes başkası için üzülebilir, başkasının daha iyi şartlarda olması için emek verebilir. ya da kendi yanana kadar kafasını çevirebilir.
dilerim hekim düşmanlığı bir gün ülkemizde son bulur.
