30147
tek ihtimali olanların takımı.
küçüklüğümden beri bir çok il değiştirdim. birçok ev değiştirdim. memleketim denilen köye ilk defa 17 yaşında gittim. arkadaş gruplarına hatta aile ortamlarına sonradan girdim. hep dışarıda hissettim kendimi. yani hayatta iki şey hariç hiçbir kavrama ait olamadım. birisi zaten hayatımın baharı. diğeri de galatasaray’ım. kimi zaman arkadaş kaybettim kimi zaman eş dost akraba. bazen ailem yanımda olamadı, bazen dostlarım. ama ilk kalbim kırıldığında, arkadaşlarımla tartıştığımda, insanlar beni yalnız bıraktığında, hayatta maddi olarak düştüğümde, babamı kaybettiğimde galatasaray hep orada kaldı.
yalan yok küçük bir çocukken nedensiz kazandığım bu bağ bazen rasyonel düşünmeye çalışırken bazen “milyonlar kazanıyorlar oğlum. sen akşam ne yiyeceğini düşünüyorsun.” derken, ülkedeki iğrenç futbol ikliminin ve gerçekten sporun içerisinde olmayı haketmeyen yöneticilerin varlığı ile zedelenir gibi oldu.
ne demişler yel kayadan toz alır. o küçük çocuğun sabahları heyecandan ölerek aldığı yalancı spor gazetelerinde yazan transferlere gözünün parladığı gibi parlıyor bu sabah gözüm. işe gelirken galatasaray hırkamı giydim. heyecanımı dizginlemeye çalışarak kafamdan maçla alakalı düşünceleri uzaklaştırmaya çalışıyorum.
akşam sonuç ne olursa olsun yarın yine hırkamı giyerek geleceğim işe. ne olursa olsun yine sana çıkar yolum zaten. bizi gururlandır ve yine bir destan yaz. akşam için her şey seninle olsun canım takımım.
küçüklüğümden beri bir çok il değiştirdim. birçok ev değiştirdim. memleketim denilen köye ilk defa 17 yaşında gittim. arkadaş gruplarına hatta aile ortamlarına sonradan girdim. hep dışarıda hissettim kendimi. yani hayatta iki şey hariç hiçbir kavrama ait olamadım. birisi zaten hayatımın baharı. diğeri de galatasaray’ım. kimi zaman arkadaş kaybettim kimi zaman eş dost akraba. bazen ailem yanımda olamadı, bazen dostlarım. ama ilk kalbim kırıldığında, arkadaşlarımla tartıştığımda, insanlar beni yalnız bıraktığında, hayatta maddi olarak düştüğümde, babamı kaybettiğimde galatasaray hep orada kaldı.
yalan yok küçük bir çocukken nedensiz kazandığım bu bağ bazen rasyonel düşünmeye çalışırken bazen “milyonlar kazanıyorlar oğlum. sen akşam ne yiyeceğini düşünüyorsun.” derken, ülkedeki iğrenç futbol ikliminin ve gerçekten sporun içerisinde olmayı haketmeyen yöneticilerin varlığı ile zedelenir gibi oldu.
ne demişler yel kayadan toz alır. o küçük çocuğun sabahları heyecandan ölerek aldığı yalancı spor gazetelerinde yazan transferlere gözünün parladığı gibi parlıyor bu sabah gözüm. işe gelirken galatasaray hırkamı giydim. heyecanımı dizginlemeye çalışarak kafamdan maçla alakalı düşünceleri uzaklaştırmaya çalışıyorum.
akşam sonuç ne olursa olsun yarın yine hırkamı giyerek geleceğim işe. ne olursa olsun yine sana çıkar yolum zaten. bizi gururlandır ve yine bir destan yaz. akşam için her şey seninle olsun canım takımım.
