galatasaray başarısız olunca hayata küsmek

son 4 yıldır galatasaray'ın bende yarattığı etkiyi bir şarkıyla özdeşleştirsem, pink floyd'un comfortable numb şarkısını seçerdim. hem sözleri, hem de tarifsiz, muhteşem solosuyla.
galatasaray'a dair hissizleştirdiler beni. şarkıdaki gibi tuhaf bir uyuşukluk halindeyim. elbette galatasaray sevgimde, galatasaray'ı umursamamda bir değişiklik yok; şarkının solosu gibi, muhteşem, epik. ama yitirilmiş bir şeye ağıt gibi. hüzünlü.

taraftar olmak rasyonel, mantıklı bir şey değil. ama öyle hissizleştim ki bu takıma, kaybettiğimizde hayata küsmek bile gelmiyor içimden. yeminle bunu bile özledim.

olmasaydı sonumuz böyle.