11
gençligimde siirleriyle, romanlariyla ve siyasi yazilariyla büyüdüm. bir gün kendisine "ben sizin hayraninizim, su kadar kitabinizi okudum" diye yazdim, birkaç gün sonra telefonum çaldi, "yav sen daha bu yasta neredeyse tüm yazdiklarimi okumussun, gel de bir bulusalim" dedi. bulustuk ve harbiye'deki divan pastanesi'nde neredeyse iki saat sohbet ettik, hayatimin en mutlu günlerinden biri olarak kalacaktir. tuhaftir ki galatasarayli oldugunu daha yeni ögrendim, sözlükteki renktaslar sagolsun. bu vesileyle kendisini rahmetle aniyorum.
