galatasaray

eğer türkiye'de doğmuş küçük bir çocuksanız, "futbol kültürü"nün yaygın olduğu ülkemizde çoğunlukla 3 büyük takımdan birine mensüp olma durumunuz olur. gerek aile, gerek akrabalar, gerekse etrafınızdaki arkadaşlık ortamı size çeşitli yönlendirmelerde bulunur.
"hadi oğğluumm enn büüyyyüükk kartall deee.."
"her çocuk fenerbahçeli doğar oğlum, hadi oğlum en büyük fener, şampiyon fener.."
" fener nerde oğluum.. (pipi gösterilir) cimbom nerdee oğluumm (kalp gösterilir)" gibi..
insan ister istemez etki altında kalır ve bazı doğru/yanlış tercihleri olur. benim de öyle olmuştu.
ama ilk tercihimin yanlış olması, doğru yolu bulmam için engel değildi..

bu galatasaray öyle bir şeydir ki.. karşı koyamıyorsun, süreklenip gidiyorsun..
bir bakıyorsun adını telafuz edince kalp atışın hızlanıyor, gözlerini açıp kapayana kadar dahil oluyorsun
sarıya ve kırmızıya..

ve bu galatasaray öyle bir şeydir ki.. paraya secde edenlere, yürekle, bilek gücüyle
kazanılmış zaferlerle yanıt vermektir. şerefli ikinciliklerin siyah-beyaz filmine indirilen bir darbedir en sarsıcı olanından..
herkes için birçok anlam ifade ederken, benim için aslında sadece ve sadece tek bir anlam ifade eder..

ne zaman olduğu, nasıl olduğu farketmez.. galatasaray.. benim için "doğru yolu" bulmaktır..