136
seçim dönemlerinde, kendilerine hayat bulan üyelerdir. sonda söyleyeceğimi başta söyliyeyim de yazacaklarım farklı algılanmasın; sade bir taraftar olarak genel kurulun taraftara açılmasına karşı biriyim zira taraftar kafasıyla kulübün doğru yönetileceğine inanmıyorum.
clubhouse twitter gibi sosyal medya sohbet odaları sayesinde bir çoğunun fikirlerini seçimlerle ilgili düşüncelerini gayet detaylı dinleme imkanı bulduk. benim bunca zaman dinlediklerimden edindiğim şey hepsinin başkanlık seçimleri ve kulüp içi siyasete bayıldıkları. bayılmanın da ötesinde müptelası oldukları. birisi çıkıp dese ki "her sene seçim yapıcaz" göbek atarlar.
gönüllülük esasıyla yürütülen kurumlar ve oluşumların en zayıf noktası kişilerin ego yarıştırmasıdır. vakıflarda ve derneklerde bunun çok örneği görülür. bu mecralar maddi kazanç alanları değildir (normalde olması gereken) insanlar manevi kazanç peşinde koşarlar. birileri onu dinlesin, fikirlerini anlatsın, itibar görsün, pohpohlansın. egosundan sıyrılıp fayda için birşeyler yapanların haricindeki kitle "işlevsiz" olmaktan deli gibi korkar. ölüm ile işlevsizlik neredeyse aynı seviyedir onlar için. birisi selam vermezse deliye döner, sıkı sıkıya sarıldığı ve onu yaşama bağlayan köhne zihniyetin değişmesini asla istemez çünkü o fanus onun konfor alanıdır. çocukluk ve gençlik yıllarında "başıma icat çıkarma", "eski köye yeni adet getirme", bana felsefe yapma" gibi söylemleri bolca işitmiştir bu yüzden "yenilik" ve "değişim" gibi kelimeleri hakaret olarak algılar.
şimdi yukarda çizdiğim portreyi, bu güne kadar genel kurul kürsü konuşmalarında, clubhouse ve twitter space sohbetlerinde dinlediğiniz kişilerle örtüştürmeye çalışın. hatta bazı başkan adaylarıyla. ben o kadar çok bu tarz söylemlere sahip kişiler dinledim ki bizim kulüp olarak bu günlere gelmemiz gerçekten mucize.
peki bugünden sonra?
benim umudum var. bu tip insanları yanında gerçekten vizyonu olan değişime ve yeniliğe inanan üyeler de var. potansiyeli çok yüksek genç nesil genel kurul üyelerine de sahibiz. elbet galatasaray'ı oyuncak yapmış köhne zihniyetin hegemonyasını kıracaklar.
en büyük arzum, o senenin bu sene olması.
clubhouse twitter gibi sosyal medya sohbet odaları sayesinde bir çoğunun fikirlerini seçimlerle ilgili düşüncelerini gayet detaylı dinleme imkanı bulduk. benim bunca zaman dinlediklerimden edindiğim şey hepsinin başkanlık seçimleri ve kulüp içi siyasete bayıldıkları. bayılmanın da ötesinde müptelası oldukları. birisi çıkıp dese ki "her sene seçim yapıcaz" göbek atarlar.
gönüllülük esasıyla yürütülen kurumlar ve oluşumların en zayıf noktası kişilerin ego yarıştırmasıdır. vakıflarda ve derneklerde bunun çok örneği görülür. bu mecralar maddi kazanç alanları değildir (normalde olması gereken) insanlar manevi kazanç peşinde koşarlar. birileri onu dinlesin, fikirlerini anlatsın, itibar görsün, pohpohlansın. egosundan sıyrılıp fayda için birşeyler yapanların haricindeki kitle "işlevsiz" olmaktan deli gibi korkar. ölüm ile işlevsizlik neredeyse aynı seviyedir onlar için. birisi selam vermezse deliye döner, sıkı sıkıya sarıldığı ve onu yaşama bağlayan köhne zihniyetin değişmesini asla istemez çünkü o fanus onun konfor alanıdır. çocukluk ve gençlik yıllarında "başıma icat çıkarma", "eski köye yeni adet getirme", bana felsefe yapma" gibi söylemleri bolca işitmiştir bu yüzden "yenilik" ve "değişim" gibi kelimeleri hakaret olarak algılar.
şimdi yukarda çizdiğim portreyi, bu güne kadar genel kurul kürsü konuşmalarında, clubhouse ve twitter space sohbetlerinde dinlediğiniz kişilerle örtüştürmeye çalışın. hatta bazı başkan adaylarıyla. ben o kadar çok bu tarz söylemlere sahip kişiler dinledim ki bizim kulüp olarak bu günlere gelmemiz gerçekten mucize.
peki bugünden sonra?
benim umudum var. bu tip insanları yanında gerçekten vizyonu olan değişime ve yeniliğe inanan üyeler de var. potansiyeli çok yüksek genç nesil genel kurul üyelerine de sahibiz. elbet galatasaray'ı oyuncak yapmış köhne zihniyetin hegemonyasını kıracaklar.
en büyük arzum, o senenin bu sene olması.
