7
hem anne hem baba hem kardes aynı anda izlediğim bir maç vardır ki unutmak çok zor !
harrycool un dediği gibi
location : ernst happel- hırvatistan maçı . evin oturma odasını adeta karnaval havasına büründürmüşüm.galatasaray formam bir koltuğun üzerinde asılı.türk bayrağı elimde .odanın her köşesi buram buram galatasaray ve türkiye cümbüşü ile sarılı.
maçın hakkı beraberlik derken hatalı bir çıkış ve sonrası yenilen gol adeta beni çıkmaza sokmuştu. bütün sesler kesildi sanki . birtek kendimi hisseder olmuştum. bu haleti ruhiyem yavascana beni sinirlenerek odama koşturmuştu. annemin oğlum gel gol atıcaz demesime rağmen.
biz futbol ile ilgilenenler ne kadar şans verebilirdik ki bu saatten sonra maçın çevrilebileceğine . ama odamda duramadım gene .zaten hersey 30 saniye içerisinde meydana geliyordu . tekrar döndüm annemin yanı başına ve göz ucuyla babama bakar oldum.adamcağız ağlamaklıydı dokunsan bütün gözyaşları seller gibi akacak gibiydi. kardeşimi hiç sormayın duvara yumulmuş televizyona anlamsızcana bakıyordu.
derken ne oldu anlamadık semih attı golünü yaptı sus işaretini. ben sadece o esnada evmiş oymuş buymuş televizyonmuş ayrımı yapmaksızın bir oraya bir buraya zıplarken kendimi şaşkınlıkla annemin dizinde ağlarken bulduğumu hatırlarım sadece...
sonrası malum penaltılar ... **
harrycool un dediği gibi
location : ernst happel- hırvatistan maçı . evin oturma odasını adeta karnaval havasına büründürmüşüm.galatasaray formam bir koltuğun üzerinde asılı.türk bayrağı elimde .odanın her köşesi buram buram galatasaray ve türkiye cümbüşü ile sarılı.
maçın hakkı beraberlik derken hatalı bir çıkış ve sonrası yenilen gol adeta beni çıkmaza sokmuştu. bütün sesler kesildi sanki . birtek kendimi hisseder olmuştum. bu haleti ruhiyem yavascana beni sinirlenerek odama koşturmuştu. annemin oğlum gel gol atıcaz demesime rağmen.
biz futbol ile ilgilenenler ne kadar şans verebilirdik ki bu saatten sonra maçın çevrilebileceğine . ama odamda duramadım gene .zaten hersey 30 saniye içerisinde meydana geliyordu . tekrar döndüm annemin yanı başına ve göz ucuyla babama bakar oldum.adamcağız ağlamaklıydı dokunsan bütün gözyaşları seller gibi akacak gibiydi. kardeşimi hiç sormayın duvara yumulmuş televizyona anlamsızcana bakıyordu.
derken ne oldu anlamadık semih attı golünü yaptı sus işaretini. ben sadece o esnada evmiş oymuş buymuş televizyonmuş ayrımı yapmaksızın bir oraya bir buraya zıplarken kendimi şaşkınlıkla annemin dizinde ağlarken bulduğumu hatırlarım sadece...
sonrası malum penaltılar ... **
