27086
dönem dönem düştü mü tam düşen, çıktı mı tam çıkan futbol takımı.
bahsedilen bir konu bu. şampiyon olamadığımız yıllarda ikinci olmayı unuttuk. eğer şampiyon olamıyorsak ilk dörde giremediğimiz çok sezon var.
normalde "galatasaray şampiyonluk potasındaysa sonunu getirir" diye dosta güven düşmana korku salıyorduk ama son iki yıla baktığımızda* yakalanan mükemmel sekiz maçlık galibiyet serilerinin arkasından olmayacak işler oldu. geçen sene pandeminin araya girmesi, pandemi dönüşündeki akıl almaz sakatlıklar, henry onyekuru'nun monaco'ya dönmesi. bu sene de yine koronavirüs belası, sakatlıklar ve daha sayamadığım çeşitli saçmalıklar... bunların hepsine ek bir de son iki sezonda kimseyi tatmin etmeyen futbol var.
şanssızlık başa gelebilir, belli bir noktaya kadar arkasına da sığınılabilir ama sanki son yıllarda galatasaray'dan başka bir şeyler eksildi. belki kendi kendimizi fazla pohpohlayıp garip ve ukala bir hava yarattık camia üzerinde. "galatasaray için tek başarı şampiyonluktur, galatasaray sadece şampiyonluğa oynar"... hayır, galatasaray istikrarlı bir şekilde başarısını sürdürmek için oynamalı. şampiyon olamıyorsa ikinci olup şampiyonlar ligi ön elemelerine asılmalı. üçüncü oluyorsa avrupa liginde mutlak başarı hedeflemeli. lig sallantıdaysa türkiye kupasına asılmalı. fakat ne olursa olsun galatasaray eğer şampiyon olamıyorsa tümden salmamalı.
şahsen sahada oynanan futbola ve oynayan futbolculara baktığımda çok azında aidiyet duygusu varmış gibi hissediyorum. "şampiyon olamıyorsak ben parama bakarım devam ederim" düşüncesinde olduklarını hissediyorum. örneğin bir 2011 - 2012 sezonundaki aidiyeti, ciddiyeti futbolcularda hissedemiyorum. sahada da aynı oyun kalitesini asla göremiyorum. geçmiş sezonlarda ilk yarıyı geride kapasak bile devre arasındaki o "ikinci yarı çeviririz" hissiyatını özlüyorum ve artık aynı şeyi hissedemiyorum.
daldan dala atlamak gibi olacak belki ama son yıllarda eksilen şeylerden biri olduğunu düşündüğüm son bir konuya daha değinip tamamlamak istiyorum. dün 14 nisan 2021 borussia dortmund manchester city maçı'nda borussia dortmund, dünyanın en kaliteli futbol turnuvasında sahaya 17 yaşında bir genç koyuyor* ve bu genç gol atarak tarihe geçiyor.
--- alıntı ---
17 yıl, 289 günlük bellingham, adını da tarihe yazdırmayı başardı. bellingham, bojan krkic'ten (17 yıl 217 gün) sonra şampiyonlar ligi grup aşamasından sonraki maçlarda gol atan en genç oyuncu olmayı başardı.
--- alıntı ---
kaynak: https://www.ntvspor.net/...435ed2bce00dc83a7780
ve bu kadar kötü futbola, umursamaz ve performansı düşük futbolculara rağmen biz sabırsızlanarak, oynadığı hemen hemen her maça hareketlilik katan 23 yaşındaki muhammed kerem aktürkoğlu'nun artık ilk 11 başlamasını bekliyoruz. hafta oldu 35...
(bkz: futbolcuların geçmişine değil geleceğine yatırım yapmalıyız)
bahsedilen bir konu bu. şampiyon olamadığımız yıllarda ikinci olmayı unuttuk. eğer şampiyon olamıyorsak ilk dörde giremediğimiz çok sezon var.
normalde "galatasaray şampiyonluk potasındaysa sonunu getirir" diye dosta güven düşmana korku salıyorduk ama son iki yıla baktığımızda* yakalanan mükemmel sekiz maçlık galibiyet serilerinin arkasından olmayacak işler oldu. geçen sene pandeminin araya girmesi, pandemi dönüşündeki akıl almaz sakatlıklar, henry onyekuru'nun monaco'ya dönmesi. bu sene de yine koronavirüs belası, sakatlıklar ve daha sayamadığım çeşitli saçmalıklar... bunların hepsine ek bir de son iki sezonda kimseyi tatmin etmeyen futbol var.
şanssızlık başa gelebilir, belli bir noktaya kadar arkasına da sığınılabilir ama sanki son yıllarda galatasaray'dan başka bir şeyler eksildi. belki kendi kendimizi fazla pohpohlayıp garip ve ukala bir hava yarattık camia üzerinde. "galatasaray için tek başarı şampiyonluktur, galatasaray sadece şampiyonluğa oynar"... hayır, galatasaray istikrarlı bir şekilde başarısını sürdürmek için oynamalı. şampiyon olamıyorsa ikinci olup şampiyonlar ligi ön elemelerine asılmalı. üçüncü oluyorsa avrupa liginde mutlak başarı hedeflemeli. lig sallantıdaysa türkiye kupasına asılmalı. fakat ne olursa olsun galatasaray eğer şampiyon olamıyorsa tümden salmamalı.
şahsen sahada oynanan futbola ve oynayan futbolculara baktığımda çok azında aidiyet duygusu varmış gibi hissediyorum. "şampiyon olamıyorsak ben parama bakarım devam ederim" düşüncesinde olduklarını hissediyorum. örneğin bir 2011 - 2012 sezonundaki aidiyeti, ciddiyeti futbolcularda hissedemiyorum. sahada da aynı oyun kalitesini asla göremiyorum. geçmiş sezonlarda ilk yarıyı geride kapasak bile devre arasındaki o "ikinci yarı çeviririz" hissiyatını özlüyorum ve artık aynı şeyi hissedemiyorum.
daldan dala atlamak gibi olacak belki ama son yıllarda eksilen şeylerden biri olduğunu düşündüğüm son bir konuya daha değinip tamamlamak istiyorum. dün 14 nisan 2021 borussia dortmund manchester city maçı'nda borussia dortmund, dünyanın en kaliteli futbol turnuvasında sahaya 17 yaşında bir genç koyuyor* ve bu genç gol atarak tarihe geçiyor.
--- alıntı ---
17 yıl, 289 günlük bellingham, adını da tarihe yazdırmayı başardı. bellingham, bojan krkic'ten (17 yıl 217 gün) sonra şampiyonlar ligi grup aşamasından sonraki maçlarda gol atan en genç oyuncu olmayı başardı.
--- alıntı ---
kaynak: https://www.ntvspor.net/...435ed2bce00dc83a7780
ve bu kadar kötü futbola, umursamaz ve performansı düşük futbolculara rağmen biz sabırsızlanarak, oynadığı hemen hemen her maça hareketlilik katan 23 yaşındaki muhammed kerem aktürkoğlu'nun artık ilk 11 başlamasını bekliyoruz. hafta oldu 35...
(bkz: futbolcuların geçmişine değil geleceğine yatırım yapmalıyız)
