217
yuvamız. 1995 yazında altyapı seçmelerine katılmamla havasını soluma şansı yakaladığım kutsal mekan. sonraki 3 senemin neredeyse yarısından fazlasını burada geçirdim. tesislerden içeri girdiğimde burnuma gelen çim kokusu hala hafızamda, ve aklıma gelince huzur buluyorum üzerinden yıllar geçmiş olmasına rağmen. daha sonra imparatorun gelişi, hagi, taffarel gibi efsanelerimizin antrenmanlarını defalarca izlemiş olma şansı paha biçilemez arkadaş. altyapı futbolcularının soyunma odalarının bulunduğu yüksek tavanlı bir alan vardı, yaşlı bir amca (eski hocalardan olabilir bilen biri varsa hatırlatsın lütfen) orada her gün gazete okurken bir opera sanatçısı gibi şarkılar söylerdi, sesi epey iyiydi. herhalde klasik müziği sevmeme bu adam sebep oldu. ve bunun gibi bir sürü hatıra.
yuvamız taşınıyor, yeni yuvamız burnumun dibine geliyor olmasına rağmen, florya eşsiz bir yer. tıpkı mecidiyeköy gibi hatıralarımızda yaşayacak.
yuvamız taşınıyor, yeni yuvamız burnumun dibine geliyor olmasına rağmen, florya eşsiz bir yer. tıpkı mecidiyeköy gibi hatıralarımızda yaşayacak.
