117
sıkı bir galatasaray'lı olan rahmetli ananemin bahçeli şirin kerpiç evinde, 55 ekran tüplü televizyonunda beraber izlediğimiz maçtı. entrye girişimden de anlaşılacağı üzere solda başlığını görünce o günü hatırlatıp duygusal anlar yaşamama vesile olmuştur. o güne dair aklıma gelen bir başka şey de; maçtan önce gün boyu bahçede odun parçalamıştım, tatlı bir yorgunlukla duşumu alıp ananemin enfes yemeklerini yiyip tv karşısına geçmiştim. gecenin finalinde de bir kez daha takımımla gurur duyduğum bir avrupa kupası deplasman maçı olmuştu.
maç boyunca tam bir avrupa takımı gibi oynayarak emre aşık ve ümit karan'ın golleriyle net bir skorla kazanmıştık. olympiakos'tan sonra benfica'yı da iyi bir oyunla yenmemiz o sene kadıköy'de oynanacak uefa finali için acaba yine finale gider miyiz diye heyecanlandırmıştı. hala aklıma geldikçe üzüldüğüm o maç ile (bkz: 19 mart 2009 galatasaray hamburg maçı) bu hevesimiz son 16 turunda kursağımızda kalmıştı.
ayrıca yine bu maç özelinde aklımda kalan, arda turan'ın resitali sonrası portekiz taraftarı kendisini alkışlayarak onu onore beni de ekran başında zevkten dört köşe etmişti.
hayatın anlamısın galatasaray derken gerçekten söz de değil.
maç boyunca tam bir avrupa takımı gibi oynayarak emre aşık ve ümit karan'ın golleriyle net bir skorla kazanmıştık. olympiakos'tan sonra benfica'yı da iyi bir oyunla yenmemiz o sene kadıköy'de oynanacak uefa finali için acaba yine finale gider miyiz diye heyecanlandırmıştı. hala aklıma geldikçe üzüldüğüm o maç ile (bkz: 19 mart 2009 galatasaray hamburg maçı) bu hevesimiz son 16 turunda kursağımızda kalmıştı.
ayrıca yine bu maç özelinde aklımda kalan, arda turan'ın resitali sonrası portekiz taraftarı kendisini alkışlayarak onu onore beni de ekran başında zevkten dört köşe etmişti.
hayatın anlamısın galatasaray derken gerçekten söz de değil.
