• 439
    yıldım arkadaşlar. futbolun zevki falan kalmadı bende. hissettiğim şey hırs sadece.

    önceden, galatasaray puan kaybedince özetlere bile bakmaz, birkaç gün uzak durur, kendimi yatıştırırdım. ama ilk defa bu sene galatasaray'dan bağımsız olarak futboldan soğudum. çünkü tüm çabalar boşunaymış gibi geliyor, her şey tiyatro sanki. yönetenler, oyuncular var, biz de seyirciyiz tabii.

    herkesin inancına ve hayatına son derece saygılıyımdır. cem yılmaz'ın dediği gibi, istersen krem peynire tap, beni hiç ilgilendirmez. ama allah'ın adını dilinden düşürmeyip sürekli bir takımın hakkını yersen, organize şekilde kötülük yaparsan, yalan söylersen, iftira atarsan, algı yaparsan buna saygı duymam. bu riyadır, inancına göre en büyük günahlardan birini yapıp duruyorsun çünkü.

    her kim ki, bu kötülükleri yapıyor, izin veriyor, destekliyor, alkışlıyor veya teşvik ediyorsa, neye inanıyorlarsa (para, güç, mevki, ünvan) oradan darbeyi yerler umarım.

    amaç da bu herhalde, tüm camiayı yıldırıp ne yaparsak yapalım onlar şampiyon olacak nasılsa dedirtip pes ettirmek.

    ama kaybettiğinde değil vazgeçtiğinde yenilirsin deyip hırsımı korumaya çalışıyorum. hocaya selam olsun.
App Store'dan indirin Google Play'den alın