13
ali sami yen'de izlediğim ilk maçtı. bilet parasını yakın zamanda aldığım spor ayakkabımı bin bir zahmetle iade ederek parasını geri alıp denkleştirmiştim. onca çile ve büyük bir heyecanla üniversite okuduğum şehirden istanbul'a okul grubuyla gelmiştik. içeri girip stadı ve tribünleri gördüğüm an -herkesin öyledir- hakikaten büyüleyiciydi. yıldızlara yükseliyormuş gibi. çocukluk kahramanlarımın çoğunu canlı canlı görmek. sanki hep oraya aitmişsin hissi, tezahüratlar vs. maçı nobre'nin tam da önümüzdeki kaleye attığı tek golle kaybettik. mağlubiyet hariç hatırasıyla müthiş bir gündü benim için.
