200
bugün, formula 1 2020 türkiye grand prix'sinde muhteşem bir yarış izledik. ama spora bir bütün olarak bakarsak, iğrenç bir hal almaya başladı, ve buna gerçekten üzülüyorum.
o kadar iyi hikayeler var ki şu sporda, bu hale gelmesinin ihtiyacı nereden çıktı hiç anlayamıyorum. liberty media, amerikan kültürünü iyice spora entegre etti. o kadar saçma şeyler denediler ki, bazıları tepki görünce çekilmek zorunda kaldı, bazıları da kabul gördü. yarışa yerleştirilen garip fan videoları, nascarvari yarış biter bitmez yapılan röportajlar (sıcağı sıcağına bir şeyler almaya çalışıyorlar, ama o sıcaklığı kimse yansıtmıyor çünkü fazlasıyla politik bir ortam var sporda), kendileri getirmemiş olsa bile drs, saçma sapan pirelli monopolisi, masada takımlardan zayıf kalan yönetim organları, ses çıkarmayan hibrit motorlardaki ısrar, gereksiz gereksiz tweet'ler.
artık zevkli yarış olgusu yapaylık üstüne kurgulanmaya doğru ilerliyor. sıkıcı bir mugello yarışı, sırf 2 tane kırmızı bayrak çıktı diye (pisti severim, not düşmek istedim) insanların %75'i tarafından çok iyi yarış seçiliyor, halbuki yarışta başka olay olmadı. bunların sonraki safhası, yapay yağmurlar, yapay kırmızı bayraklar, gridi yapay şekilde karıştırmalar olacak.
2 sene sonra önemli kural değişiklikleri olacak, ve hedef daha yakın yarışları mümkün kılmak. buraya kadar güzel, ancak bu da çok yapay. şu an yakın takipte %40'larda olan downforce kaybı, %5'lere çekilecek. daha fazla geçiş olacak, ama geçişin bu kadar kolay olması kalitesini, önemini yitirmesine yol açacak. niceliğin niteliğe üstün geldiği bir dönemdeyiz, ve sevdiğim spor da tarihe karışacak.
50'ler, 60'larda pistler mezarlık gibiydi, jackie stewart'ın başkaldırısıyla daha güvenli, ama halen özünü koruyan bir döneme girildi, 90'lardan itibaren ise denge bulunmuş gibiydi. değişim elbette kaçınılmaz, ama özünü koruması gerekirdi diye düşünüyorum.
bu kadar laga luga yaptım ama, ben, yaşadığımız dönemi sevmiyorum özetle, sahteliğin ve popülizmin bu kadar kabul gördüğü bir şeye uyum sağlayamıyorum.
o kadar iyi hikayeler var ki şu sporda, bu hale gelmesinin ihtiyacı nereden çıktı hiç anlayamıyorum. liberty media, amerikan kültürünü iyice spora entegre etti. o kadar saçma şeyler denediler ki, bazıları tepki görünce çekilmek zorunda kaldı, bazıları da kabul gördü. yarışa yerleştirilen garip fan videoları, nascarvari yarış biter bitmez yapılan röportajlar (sıcağı sıcağına bir şeyler almaya çalışıyorlar, ama o sıcaklığı kimse yansıtmıyor çünkü fazlasıyla politik bir ortam var sporda), kendileri getirmemiş olsa bile drs, saçma sapan pirelli monopolisi, masada takımlardan zayıf kalan yönetim organları, ses çıkarmayan hibrit motorlardaki ısrar, gereksiz gereksiz tweet'ler.
artık zevkli yarış olgusu yapaylık üstüne kurgulanmaya doğru ilerliyor. sıkıcı bir mugello yarışı, sırf 2 tane kırmızı bayrak çıktı diye (pisti severim, not düşmek istedim) insanların %75'i tarafından çok iyi yarış seçiliyor, halbuki yarışta başka olay olmadı. bunların sonraki safhası, yapay yağmurlar, yapay kırmızı bayraklar, gridi yapay şekilde karıştırmalar olacak.
2 sene sonra önemli kural değişiklikleri olacak, ve hedef daha yakın yarışları mümkün kılmak. buraya kadar güzel, ancak bu da çok yapay. şu an yakın takipte %40'larda olan downforce kaybı, %5'lere çekilecek. daha fazla geçiş olacak, ama geçişin bu kadar kolay olması kalitesini, önemini yitirmesine yol açacak. niceliğin niteliğe üstün geldiği bir dönemdeyiz, ve sevdiğim spor da tarihe karışacak.
50'ler, 60'larda pistler mezarlık gibiydi, jackie stewart'ın başkaldırısıyla daha güvenli, ama halen özünü koruyan bir döneme girildi, 90'lardan itibaren ise denge bulunmuş gibiydi. değişim elbette kaçınılmaz, ama özünü koruması gerekirdi diye düşünüyorum.
bu kadar laga luga yaptım ama, ben, yaşadığımız dönemi sevmiyorum özetle, sahteliğin ve popülizmin bu kadar kabul gördüğü bir şeye uyum sağlayamıyorum.
