15
on yaşındaki daniel tozser kişisinin bik bik ağlamasına dayanamayan babamın kolumdan tutup kahvehaneye götürmesi sayesinde şahit olabildiğim ilk fenerbahçe derbisi. hatırladığım ilk fenerbahçe galibiyeti olmasının yanı sıra fatih terim'in teknik direktör olarak ligde yaşadığı ilk fenerbahçe galibiyetidir. ayrıetten 2 takim yılı ve 3 maç sonra kazanmıştır galatasaray fenerbahçe karşısında. ali sami yen'de ise 3 yıl sonra kazanabilmiştir.
o yaşta, futboldan çok da anlamayan daniel tozser kişisinin aklında hoş bir seda olarak kalmıştır bu maç. efsane kadronun artık iyiden makineleşmeye başladığı dönemlerdi. çok aklın ermese de izlediğinde farkı görebiliyordun. hakan şükür tipi santrafor nedir, nasıl oynar, nerelerde fark yapar hepsini tek tek göstermişti bu maçta. 2. golden sonra kahvehanedeki fenerbahçe'li ahalinin yavaş yavaş kapıya doğru toplanması, yine bu maça dair hatırladığım sahnelerden biridir.
şimdiki gibi ruhsal arızalar yok tabi o zaman. ilk yarı 0-0 bitmiş, iyi oynuyoruz ama şimdi atarlar falan gibi şeyler hiç yoktu. okan'ın golünden sonra "dur bakalım ne zaman atacaklar" krizi de yoktu. güle oynaya kahveden çıkmıştık babamla ve mutlu bir çocuk olarak yatağa girmiştim...
o yaşta, futboldan çok da anlamayan daniel tozser kişisinin aklında hoş bir seda olarak kalmıştır bu maç. efsane kadronun artık iyiden makineleşmeye başladığı dönemlerdi. çok aklın ermese de izlediğinde farkı görebiliyordun. hakan şükür tipi santrafor nedir, nasıl oynar, nerelerde fark yapar hepsini tek tek göstermişti bu maçta. 2. golden sonra kahvehanedeki fenerbahçe'li ahalinin yavaş yavaş kapıya doğru toplanması, yine bu maça dair hatırladığım sahnelerden biridir.
şimdiki gibi ruhsal arızalar yok tabi o zaman. ilk yarı 0-0 bitmiş, iyi oynuyoruz ama şimdi atarlar falan gibi şeyler hiç yoktu. okan'ın golünden sonra "dur bakalım ne zaman atacaklar" krizi de yoktu. güle oynaya kahveden çıkmıştık babamla ve mutlu bir çocuk olarak yatağa girmiştim...
