972
yaşadığım en özel bir o kadar da en stresli doğum günüydü benim için. yıllardır süregelen kadıköy serisinin etkisi, lig maçındaki direk, şampiyonluk kaybetme ihtimali vs bir sürü etken yüzünden bütün gün ağzımı bıçak açmadı adeta. aklım hep akşam oynanacak maçtaydı. doğumgünü tebriklerini yarım ağız geçiştirdim akşama kadar. maç saati yaklaştıkça karnım ağrımaya başlamıştı.
maçta en unutamadığım an; kornerden gelen topa, yanlış hatırlamıyorsam, semih bomboş kafa vurmuş top muslera’dan dönmüştü. o andan sonra dakikalar geçmek bilmedi, uzatmaları söylemiyorum bile. oturduğum yerde pozisyondan pozisyona gire gire maçı bir şekilde bitirdim.
maç bitince inanılmaz bir sevinçle olduğum yerden sıçramıştım ve babaanneme sarıldığımı hatırlıyorum. sonrasında, ankara bahçelievler’de babamla ve kardeşimle birlikte kutlamaya çıkmıştık. gece ve gündüz gibi birbirine zıt duyguları, yoğun bir şekilde yaşadığım bir gündü. ama doğumgünümde kadıköy’de kupa kaldırmaya değmişti. hayatımın en özel ve en anlamlı şampiyonluğuydu.
mayıs ayında daha nice şampiyonluklara!
maçta en unutamadığım an; kornerden gelen topa, yanlış hatırlamıyorsam, semih bomboş kafa vurmuş top muslera’dan dönmüştü. o andan sonra dakikalar geçmek bilmedi, uzatmaları söylemiyorum bile. oturduğum yerde pozisyondan pozisyona gire gire maçı bir şekilde bitirdim.
maç bitince inanılmaz bir sevinçle olduğum yerden sıçramıştım ve babaanneme sarıldığımı hatırlıyorum. sonrasında, ankara bahçelievler’de babamla ve kardeşimle birlikte kutlamaya çıkmıştık. gece ve gündüz gibi birbirine zıt duyguları, yoğun bir şekilde yaşadığım bir gündü. ama doğumgünümde kadıköy’de kupa kaldırmaya değmişti. hayatımın en özel ve en anlamlı şampiyonluğuydu.
mayıs ayında daha nice şampiyonluklara!
