487
transfer sihirbazı. ya da kulübün paralarını çöpe atan adam. arası yok. yani varsa da pek dillendirilmiyor.
her olguyu siyah ya da beyaz görme alışkanlığımızın bir tezahürünü de cenk ergün tartışmalarında görüyoruz. bence bu kadar keskin ifadeler kullanılacak bir transfer dönemi geçirmedi. sadece 17/18 sezonu başında yaptıkları üzerinden birkaç boyutta kendisini değerlendirmek isterim.
önce olumlular:
1- öncelikle getirdiği oyuncularda iyi bir kadro mühendisliğinin izlerini görebildik. bu söylediğim maddiyattan bağımsız. ve elbet teknik heyetle de bağlantılı. bir bölgeye yığılıp diğerini güdük bırakan bir yapılanma seçilmedi. son günkü asamoah hatası dışında neredeyse tüm bölgeler güçlendirildi bir transfer döneminde.
2- takım oynadı. yani takımda aldık ve hiçbir şey yapmadı, transfer faciası oldu dediğimiz tipte transfer yoktu. son dakika sürprizi latovlevici var tabii ama genelde aldığımız oyuncular iyi kötü iki yıllık şampiyonluk serisinde rol oynadı. tamam belki ilk haftalardaki fırtınadan sonra biraz tökezledi, belki de fatih terim gelmese başarısız sayacaktık ama öyle ya da böyle alınan pek çok oyuncunun şampiyon kadroya katkısını gördük.
şimdi olumsuzlar:
3- özellikle maaş bütçesi ve maaş ortalaması çok yukarı çekildi bu dönemde. tolga ciğerci'ye, serdar aziz'e verilen yıllık 2 milyonlar. 3 milyon üzeri kazanan 5 tane oyuncu olması. ilk 11'de neredeyse 2'den az kazanan oyuncu olmaması ileriki yıllarda da epey belimizi büktü. başarıdan, şampiyonlar ligi gelirinden başka şansı olmayan bir maliyete girildi. diyeceksiniz ki 2019-2020 sezonunda da öyle ama 2019-2020 sezonunda bonservis kısıtı vardı. mecburen sana uygun bulduğun oyuncular ya kiralık ya da bonservissiz yüksek maaşlı oyunculardı. bunu bir nebze anlarım ama bonservis de verebiliyorken bu kadar yüksek maaş yüküne girmek kulübün ekonomisini çok etkiledi.
4- cenk ergün transferlerinde genel kanımın olumsuz olma sebebi: büyük fırsat kaçırdık. tam olarak cenk ergün'ün suçu diyemem. belki de hiç suçu yok. ama iyi kötü 2017-2018 sezonunda yeni gelen 8 oyuncuya 50 milyona yakın bonservis ve 20 milyon üzeri maaş verdik. bu paranın karşılığı aldık da denebilir ama şimdi düşününce artık böyle bir harcama yapmamızın imkanı yok. yeni bir jenerasyon oluşturmak, kulübü geliştirebilecek, mali açıdan yıllarca finanse edebilecek genç bir takım kurmak için belki de son şansımızdı. 8 tane yeni oyuncu. yıllık ortalama 1.5 milyon alacak genç, yükselişte ve yer yer tecrübeli oyunculardan bir seçki yapsak geriye bonservis için 58 milyonumuz kalıyordu. hemen başarı gelir miydi bilmiyorum ama bu 58 milyonu belki de bugün 100'lerce milyona çıkarabilirdik. ne isimler geçti önümüzden. irfan can'lar, delaney'ler, mounier'ler, ndombele'ler.. şöyle 4-5 tanesi tutsa belki bugün çok başka övüyorduk o dönemi. aldığımız 8 oyuncudan en genci ndiaye yarım sezon sonra fiyatını ikiye katlayıp gitti mesela. oluşturacağımız bir takımla hem yepyeni ve uzun vadeli bir jenerasyon yaratabilir hem de ekonomik sorunlarımızın pek çoğunu tarihe gömebilirdik. bugün istesek de yapamıyoruz. o yüzden en azından mali açıdan "maicon'u 8'e aldık ama 4.5 kazandık çok da zarar etmedik" diyebilmek bir başarı değil bence.
cenk ergün dönemi transferleri daha kötü de olabilirdi. bir şekilde uyum sağlayan doğru oyuncuları alıp kulübümüze 2 şampiyonluk daha kazandırması takdire şayan. burada hakkını vermek lazım. ama galatasaray'ın son yıllardaki en büyük yatırımının 3 sene sonraya çok daha fazla şey taşımasını umardım. bugün 8-10 milyona aldığı oyuncuları 40-50'ye satan takımlara en çok imrenme sebebim de bunu yapabilecek tek şansımızın, olgun bir takım oluşturarak harcanmış olmasıdır.
her olguyu siyah ya da beyaz görme alışkanlığımızın bir tezahürünü de cenk ergün tartışmalarında görüyoruz. bence bu kadar keskin ifadeler kullanılacak bir transfer dönemi geçirmedi. sadece 17/18 sezonu başında yaptıkları üzerinden birkaç boyutta kendisini değerlendirmek isterim.
önce olumlular:
1- öncelikle getirdiği oyuncularda iyi bir kadro mühendisliğinin izlerini görebildik. bu söylediğim maddiyattan bağımsız. ve elbet teknik heyetle de bağlantılı. bir bölgeye yığılıp diğerini güdük bırakan bir yapılanma seçilmedi. son günkü asamoah hatası dışında neredeyse tüm bölgeler güçlendirildi bir transfer döneminde.
2- takım oynadı. yani takımda aldık ve hiçbir şey yapmadı, transfer faciası oldu dediğimiz tipte transfer yoktu. son dakika sürprizi latovlevici var tabii ama genelde aldığımız oyuncular iyi kötü iki yıllık şampiyonluk serisinde rol oynadı. tamam belki ilk haftalardaki fırtınadan sonra biraz tökezledi, belki de fatih terim gelmese başarısız sayacaktık ama öyle ya da böyle alınan pek çok oyuncunun şampiyon kadroya katkısını gördük.
şimdi olumsuzlar:
3- özellikle maaş bütçesi ve maaş ortalaması çok yukarı çekildi bu dönemde. tolga ciğerci'ye, serdar aziz'e verilen yıllık 2 milyonlar. 3 milyon üzeri kazanan 5 tane oyuncu olması. ilk 11'de neredeyse 2'den az kazanan oyuncu olmaması ileriki yıllarda da epey belimizi büktü. başarıdan, şampiyonlar ligi gelirinden başka şansı olmayan bir maliyete girildi. diyeceksiniz ki 2019-2020 sezonunda da öyle ama 2019-2020 sezonunda bonservis kısıtı vardı. mecburen sana uygun bulduğun oyuncular ya kiralık ya da bonservissiz yüksek maaşlı oyunculardı. bunu bir nebze anlarım ama bonservis de verebiliyorken bu kadar yüksek maaş yüküne girmek kulübün ekonomisini çok etkiledi.
4- cenk ergün transferlerinde genel kanımın olumsuz olma sebebi: büyük fırsat kaçırdık. tam olarak cenk ergün'ün suçu diyemem. belki de hiç suçu yok. ama iyi kötü 2017-2018 sezonunda yeni gelen 8 oyuncuya 50 milyona yakın bonservis ve 20 milyon üzeri maaş verdik. bu paranın karşılığı aldık da denebilir ama şimdi düşününce artık böyle bir harcama yapmamızın imkanı yok. yeni bir jenerasyon oluşturmak, kulübü geliştirebilecek, mali açıdan yıllarca finanse edebilecek genç bir takım kurmak için belki de son şansımızdı. 8 tane yeni oyuncu. yıllık ortalama 1.5 milyon alacak genç, yükselişte ve yer yer tecrübeli oyunculardan bir seçki yapsak geriye bonservis için 58 milyonumuz kalıyordu. hemen başarı gelir miydi bilmiyorum ama bu 58 milyonu belki de bugün 100'lerce milyona çıkarabilirdik. ne isimler geçti önümüzden. irfan can'lar, delaney'ler, mounier'ler, ndombele'ler.. şöyle 4-5 tanesi tutsa belki bugün çok başka övüyorduk o dönemi. aldığımız 8 oyuncudan en genci ndiaye yarım sezon sonra fiyatını ikiye katlayıp gitti mesela. oluşturacağımız bir takımla hem yepyeni ve uzun vadeli bir jenerasyon yaratabilir hem de ekonomik sorunlarımızın pek çoğunu tarihe gömebilirdik. bugün istesek de yapamıyoruz. o yüzden en azından mali açıdan "maicon'u 8'e aldık ama 4.5 kazandık çok da zarar etmedik" diyebilmek bir başarı değil bence.
cenk ergün dönemi transferleri daha kötü de olabilirdi. bir şekilde uyum sağlayan doğru oyuncuları alıp kulübümüze 2 şampiyonluk daha kazandırması takdire şayan. burada hakkını vermek lazım. ama galatasaray'ın son yıllardaki en büyük yatırımının 3 sene sonraya çok daha fazla şey taşımasını umardım. bugün 8-10 milyona aldığı oyuncuları 40-50'ye satan takımlara en çok imrenme sebebim de bunu yapabilecek tek şansımızın, olgun bir takım oluşturarak harcanmış olmasıdır.
