galatasaray

galatasaray, her 4-5 senede bir dibi görüp tekrar zirveye çıkıyor. bunu özellikle 2000'lerin ortalarından itibaren gördük sıkça. normal bir takımın 4-5 senede göreceği absürd olayları bir seneye sıkıştırıyor, sıralamada da, oyuncu performansı anlamında da, hatta ekonomik tabloda da dibi boyluyor. ertesi sezondan itibaren tekrar zirveye yerleşip hem ligde, hem oyuncu performansı anlamında en iyi pozisyona yerleşiyor. açıkçası çok mutluyum bu durumdan. 5 senede bir 6.lık, 7.lik elbette savunulacak şeyler değil, ancak bunu ekstrem şampiyonluklara ve başarılara bir diyet gibi görürsek mantıklı bir açıklama getirebiliyorum şahsen. tam tersi, iki sene öncesine kadarki fenerbahçe gibi yüzüp yüzüp kuyruğuna gelip son bir iki haftada kaçan şampiyonluğun yıkımı daha büyük olurdu. galatasaray'ın da huyu bu, cins işte. yarışa girdi mi bal porsuğu gibi rakip tanımadan, sonunu düşünmeden saldırıyor, gücünün son damlasını da gerekirse kullanıyor ve bir şekilde neticeye ulaşıyor. yok şampiyonluk gelmeyecekse haftalar öncesinden pes diyip hiç beklentileri yükseltmiyor. elbette bunun savunulacak bir tarafı yok. her sene şampiyon olamayabilirsiniz, kupasız geçen sezonlarınız dahi olabilir. ancak birinci olamıyorsanız ikinci, ikinci olamıyorsanız üçüncü olmalısınız. işin lig sıralamasına göre maddi getirisi bir yana, avrupa kupalarına gidilecek tur ve turnuva önemi bir yana, prestiji de hesaba katmak lazım. ben 2014 mayıs ayı dışında galatasaray'ın 2. sırada ligi tamamladığı bir sezon hatırlayamıyorum kolay kolay. bir tek 2002-2003 sezonu var işte. daha öncelerini hatırlamaya yaşım yetmiyor.

bu 'şampiyon olmayacaksan yarışa dahil bile olmama' muhabbeti açıkçası hoşuma gidiyor, ancak iyi bir şey olmadığı da aşikar. zira bir yerde patlar bu. evet, galatasaray girdiği her yarışta finişi birinci sırada gördü son birkaç senedir, ancak her zaman bu kadar şanslı ve becerikli, tabiri caizse winner olamayız. papaz her zaman pilav yemez.