1
ilk gittigim mac diyarbakirspor maciydi. o sezonun acilis maci. nasil heyecan var anlatamam. ben ki o zamanlar yeni yeni maclara gitmeye baslamis biri olarak 80bin'i hayal edemiyordum. neyse ki arabayla gittik ve soylenenin aksine ne trafik ne baska bi sorunla karsilastik. arabayi otoparka park ettikten sonra indik arabadan ve o acik tribunun o boslugundan stadin kapali tribununu gormemle agzimdan sularin dokulmesi bir oldu. adimlarim hizlandi, sabirsizim 2-3 saat var ama girip icerde oturmak istiyorum, bos bos tribunleri izlemek istiyorum. neyse turnikelerde bayragimizin direk diye tabir edilen kismi alinip ufak bir gerginlik yasansa da hayatim boyunca unutamayacagim bir ana yaklasiyordum. stadin bitmek bilmeyen merdivenleri. son merdivenlere yaklastikca gozlerimi kapattim zira merdivenler bitince stadi tam gorus acisiyla gormek istedim. ve beklenen an ... gozlerimi acisim o devasa stadi gorusum hayatim boyunca unutamayacagim bir andir. maca gelirsek devre arasinda 63bin kisinin* geldigini soylemesi, ilk 3lude bildigin zeminin sallanmasi, macin sonlarina dogru meksika dalgasi cekmemiz * hayatim boyunca unutamayacagim bir andir. kotu zamanlarimiz da olsa, adini duydugumda gulumserim her defasinda.
