4208
(bkz: kör ölür badem gözlü olur)
bu laf sadece futbolda değil hayatın genelinde de geçerlidir. en basitinden bir kız/erkek arkadaşınız vardır, beğenerek zaman geçirirsiniz birşeyler paylaşırsınız. bir süre sonra eski heyecanınız kalmaz, sıkılırsınız. yollarınızı ayırırsınız ama aradan zaman geçtikten sonra yolda karşılaştığınızda yada sosyal medyada fotoğraflarına denk geldiğinizde “ne çok güzelleşmiş” diye içten içe düşünürsünüz. ama aslında o kişi değişmemiştir, aynıdır. futbolda da bu durumla hepimiz karşılaşıyoruz.
gomis 2017-2018 sezonunun özellikle ilk yarısında efsane bir performans gösterdi. lig tarihinin en dominant performanslarından biriydi. ama hatırlarsak en iyi olduğu dönemde bile gerek sözlükte gerek sosyal medyada gerek arkadaş sohbetlerinde eleştiriliyordu. topsuz oyunda etkisiz kalması, önde basma özelliğinin olmaması, derbilerdeki slik performansı, stres yönetimine sahip olmaması hep eleştirildi. özellikle 2017-2018 sezonunun sonlarına doğru üstüne gol rekoru baskısı da eklenince hepimize ecel terleri döktürdü. fatih terim’in de oyun tarzına uygun bir santrafor olmadığını hepimiz biliyoruz.
benim düşünceme göre doğru zamanda kendisinden bonservis kazanarak yollarımızı ayırdık. 31 temmuz 2017 galatasaray akhisarspor maçında gösterdiği slik performansla, penaltı kaçırdıktan sonraki surat ifasesiyle taraftarla arasındaki mesafeyi oldukça açtı. eğer 2018-2019 sezonunda takımda kalsaydı ben o dominant performansını gösterebileceğini düşünmüyorum.
gomis takımda kalsaydı bile fatih terim bir forvet transferi daha istiyordu. hatta “1 değil 2 forvet alacağız” demeci gelmişti bir yöneticimizden. kendisinin yerine adam alınmaması hatadır, diagne’ye verilen bonservis hatadır, falcao kimine göre hatadır ama bu hatalar gomis’in doğru santrafor olduğunu göstermez.
gomis’i hep güzel, dominant performansıyla hatırlayacağım, kendisini çok severdim. ama bana kalırsa tam gitmesi gereken zamanda para kazandırarak takımdan ayrıldı.
bu laf sadece futbolda değil hayatın genelinde de geçerlidir. en basitinden bir kız/erkek arkadaşınız vardır, beğenerek zaman geçirirsiniz birşeyler paylaşırsınız. bir süre sonra eski heyecanınız kalmaz, sıkılırsınız. yollarınızı ayırırsınız ama aradan zaman geçtikten sonra yolda karşılaştığınızda yada sosyal medyada fotoğraflarına denk geldiğinizde “ne çok güzelleşmiş” diye içten içe düşünürsünüz. ama aslında o kişi değişmemiştir, aynıdır. futbolda da bu durumla hepimiz karşılaşıyoruz.
gomis 2017-2018 sezonunun özellikle ilk yarısında efsane bir performans gösterdi. lig tarihinin en dominant performanslarından biriydi. ama hatırlarsak en iyi olduğu dönemde bile gerek sözlükte gerek sosyal medyada gerek arkadaş sohbetlerinde eleştiriliyordu. topsuz oyunda etkisiz kalması, önde basma özelliğinin olmaması, derbilerdeki slik performansı, stres yönetimine sahip olmaması hep eleştirildi. özellikle 2017-2018 sezonunun sonlarına doğru üstüne gol rekoru baskısı da eklenince hepimize ecel terleri döktürdü. fatih terim’in de oyun tarzına uygun bir santrafor olmadığını hepimiz biliyoruz.
benim düşünceme göre doğru zamanda kendisinden bonservis kazanarak yollarımızı ayırdık. 31 temmuz 2017 galatasaray akhisarspor maçında gösterdiği slik performansla, penaltı kaçırdıktan sonraki surat ifasesiyle taraftarla arasındaki mesafeyi oldukça açtı. eğer 2018-2019 sezonunda takımda kalsaydı ben o dominant performansını gösterebileceğini düşünmüyorum.
gomis takımda kalsaydı bile fatih terim bir forvet transferi daha istiyordu. hatta “1 değil 2 forvet alacağız” demeci gelmişti bir yöneticimizden. kendisinin yerine adam alınmaması hatadır, diagne’ye verilen bonservis hatadır, falcao kimine göre hatadır ama bu hatalar gomis’in doğru santrafor olduğunu göstermez.
gomis’i hep güzel, dominant performansıyla hatırlayacağım, kendisini çok severdim. ama bana kalırsa tam gitmesi gereken zamanda para kazandırarak takımdan ayrıldı.
