fernando muslera

o kadar seviyorum ki seni. tipini, sempatik gülüşünü, örnek insanlığını, bize yakışan efendiliğini, centilmenliğini, hırsını, allahın belası bir şehrin deplasmanında orta sahaya kadar koşup takım arkadaşlarını sahiplenmeni, tam gözlerimizi kapatırken bir anda uzanan hayatımızı değiştiren o elini kolunu ayağını bacağını, verdiğin güveni.. benim için hagi'ye denksin sen. ne onun ne senin yerine kimseyi koyamam. iki gündür bok gibiyim evde. şampiyonlukmuş mağlubiyetmiş hiç umrumda değil inan. bana en çok koyan senin o acı çeken suratını, ambulansa binişini görmek oldu. normalde bazı şeyleri abartıp duygularımı çok uçlarda yaşadığımı söyleyen eşim bile bu sefer üzüntümü anlayabiliyor sanırım.. ''ama muslera ya..'' diyince beni anlıyor gibi bakıyor bu sefer bana. aşk mektubu gibi oldu resmen amk, tarkan görmüş ergen kızlar gibi gözüm doldu şu anda.

gerçekten çok seviyorum seni. ne mutlu ki bizimlesin kaptanımızsın yaşayan efsanemizsin. doğum günün kutlu olsun yeni yaşında ayağına taş değmesin. iyi ki varsın, çok yaşa..