65
2.5 yaşındaydım. babam kafa biraz kıyak bir şekilde eve gelmiş beni kaptığı gibi sokağa fırlamış. tabi o zamanlar mağazacılık falan yok. şampiyonluk şerefine işportadan gıcır gıcır yeni bayrak da almış. omuzlarında ben, elinde bayrakla sokaklarda turlamış durmuş. arkasından annem de fırlamış. kafa iyi bu adamın çocuğu düşürür, kaybeder diye. tabi bulamamış eve dönmüş.* her şampiyonluk anıları açıldığında annemin istisnasız aynı heyecan ve korkuyla anlattığı yaşadığım ilk şampiyonluk. o dönemi yaşayan taraftar grubu her ne kadar cefa çekmiş olsa da sonraki yıllarda kazanılan başarılarla avrupa fatihi ünvanına yakından tanıklık etmişlerdir.
