154
yeni açığın numaralı tarafına asılan "işim gibi aşım gibi tomurcuk kokulu evladm gibi sana olan sevgim öylesine yüce ki" pankartı önünde oynanan maç.
maçtan önceki haftaiçi ultraslan forumunda bir organizasyon yapılmıştı. kapalı tribünde yüzlerce gül vardı, takımı çağırıp sahaya yağdırılmıştı ısınmanın başında. taraftarın genel olarak bakış açısı ve hissiyatı o şekildeydi. o sezonki fenerbahçe ile galatasaray apollo ve rocky gibiydi. o takımın o şartlardaki mücadelesi teşekkürü hakediyordu ve taraftar da o teşekkürü vermeye gelmişti aslında. tezahüratlar olsun, pankartlar olsun tamamen bu minvaldeydi...
biz parçalı forma ile sahadaydık, kayserispor ise beyaz forması ile mücadele verecekti. kulaklar ise denizli'deydi...
maçın ilk 88 dakika 23 saniyesi sıradan bir lig maçı olarak cereyan etti. ara sıra tribünlerin bir kısmından yayılan yalan gol bağırışları hariç olağandışı bir durum yoktu. hiçbir maçta iki golü olmayan sabri'nin dublesi hariç öyle aman aman akılda kalan bir anektod dahi yoktu...
kronometrelerin dakika kısmı 88'e dönmüşken galatasaray yine öylesine bir atak başlangıcı içindeydi. biraz önce sabri'nin yerine oyuna giren marek heinz kapalı ile eski açığın birleştiği köşede topla biraz vakit geçirmiş, daha sonra biraz daha içerde olan ayhan'a pasını vermişti. 88:20'de topla buluşan ayhan sağına dönüp topu düzelttikten sonra sağ köşedeki cihan'a kaldırdı topu. o top havada giderken ali sami yen'de belki de gelmiş geçmiş gollerin çoğunda çıkmayan bir uğultu kopmuştu...
maç boyunca ara ara stadın belli yerlerinden "fake" gol haberleri gelmişti. ancak ilk defa birkaç yerden birden aynı anda gol sesi çıkınca ilk saniyedeki tereddüt yerini korkunç bir dalgalanmaya bıraktı. cihan pası çıkarsa da kalenin önündeki necati bir anda sendeleyince top ayağından kaçmıştı. kulübeden ilk fırlayan emre aşık, sahada ilk "uyanan" orhan ak derken dalga dalga bir coşku yayılıyordu.
son raundun sonlarında apollo yere devrilmişti. hep içten içe istenen ama nasılsa olmaz denen şey bir anda olmuştu...
yaşananları anlatmak mümkün değildi, izlemek bile yeterli olmayabilir...
https://www.youtube.com/watch?v=uF-LR21i8Ro
tabi önce 16 dakika uzatma haberi geldi, sonra fenerbahçe'nin golü. en son da malatyaspor'un yenilmesiyle denizlispor'un ligde kaldığı haberi. apollo ayağa kalkmıştı ve dövüş devam ediyordu. iki tarafın da gücü bitmişti, biraz sonra ikisi birden yere devrildi.
hakem saymaya başladı, artık ayağa kalkabilen kazanacaktı.
apollo son gücüyle doğrulmaya çalıştı. üst direkten seken aşırtma, appiah'ın şutu derken gücü kalmamıştı artık. olduğu yere yığıldı. rocky son gücüyle son saniyede doğruldu ve maç bitti. parasız, yönetimsiz, medyasız, lobisiz galatasaray fenerbahçe'yi yenmişti.
o sezon lig tv'nin her golden sonra yayınladığı reklamdaki gibi sonunda iyiler mutlaka kazanırdı, nitekim öyle de oldu...
galatasaray'ım sen çok yaşa...
(bkz: tarihte bugün)
bonus track:
(bkz: denizli'den duyulsun)
maçtan önceki haftaiçi ultraslan forumunda bir organizasyon yapılmıştı. kapalı tribünde yüzlerce gül vardı, takımı çağırıp sahaya yağdırılmıştı ısınmanın başında. taraftarın genel olarak bakış açısı ve hissiyatı o şekildeydi. o sezonki fenerbahçe ile galatasaray apollo ve rocky gibiydi. o takımın o şartlardaki mücadelesi teşekkürü hakediyordu ve taraftar da o teşekkürü vermeye gelmişti aslında. tezahüratlar olsun, pankartlar olsun tamamen bu minvaldeydi...
biz parçalı forma ile sahadaydık, kayserispor ise beyaz forması ile mücadele verecekti. kulaklar ise denizli'deydi...
maçın ilk 88 dakika 23 saniyesi sıradan bir lig maçı olarak cereyan etti. ara sıra tribünlerin bir kısmından yayılan yalan gol bağırışları hariç olağandışı bir durum yoktu. hiçbir maçta iki golü olmayan sabri'nin dublesi hariç öyle aman aman akılda kalan bir anektod dahi yoktu...
kronometrelerin dakika kısmı 88'e dönmüşken galatasaray yine öylesine bir atak başlangıcı içindeydi. biraz önce sabri'nin yerine oyuna giren marek heinz kapalı ile eski açığın birleştiği köşede topla biraz vakit geçirmiş, daha sonra biraz daha içerde olan ayhan'a pasını vermişti. 88:20'de topla buluşan ayhan sağına dönüp topu düzelttikten sonra sağ köşedeki cihan'a kaldırdı topu. o top havada giderken ali sami yen'de belki de gelmiş geçmiş gollerin çoğunda çıkmayan bir uğultu kopmuştu...
maç boyunca ara ara stadın belli yerlerinden "fake" gol haberleri gelmişti. ancak ilk defa birkaç yerden birden aynı anda gol sesi çıkınca ilk saniyedeki tereddüt yerini korkunç bir dalgalanmaya bıraktı. cihan pası çıkarsa da kalenin önündeki necati bir anda sendeleyince top ayağından kaçmıştı. kulübeden ilk fırlayan emre aşık, sahada ilk "uyanan" orhan ak derken dalga dalga bir coşku yayılıyordu.
son raundun sonlarında apollo yere devrilmişti. hep içten içe istenen ama nasılsa olmaz denen şey bir anda olmuştu...
yaşananları anlatmak mümkün değildi, izlemek bile yeterli olmayabilir...
https://www.youtube.com/watch?v=uF-LR21i8Ro
tabi önce 16 dakika uzatma haberi geldi, sonra fenerbahçe'nin golü. en son da malatyaspor'un yenilmesiyle denizlispor'un ligde kaldığı haberi. apollo ayağa kalkmıştı ve dövüş devam ediyordu. iki tarafın da gücü bitmişti, biraz sonra ikisi birden yere devrildi.
hakem saymaya başladı, artık ayağa kalkabilen kazanacaktı.
apollo son gücüyle doğrulmaya çalıştı. üst direkten seken aşırtma, appiah'ın şutu derken gücü kalmamıştı artık. olduğu yere yığıldı. rocky son gücüyle son saniyede doğruldu ve maç bitti. parasız, yönetimsiz, medyasız, lobisiz galatasaray fenerbahçe'yi yenmişti.
o sezon lig tv'nin her golden sonra yayınladığı reklamdaki gibi sonunda iyiler mutlaka kazanırdı, nitekim öyle de oldu...
galatasaray'ım sen çok yaşa...
(bkz: tarihte bugün)
bonus track:
(bkz: denizli'den duyulsun)
