1
anne tarafım da baba tarafım da fenerbahçeli. sadece amcam ve ailesi beşiktaşlı. benim galatasaraylı olmam aile geleneğine balta vursa da herkes alıştı. tek başıma hepsinin canını yakabiliyorum ama. küçükken derbilerde kaybedince hüngür hüngür ağlardım. herkes dalga geçer moralim bozulurdu. babam dayanamadı beni 2 ağustos 1995 fenerbahçe-galatasaray tsyd kupası maçı için şükrü saraçoğluna götürdü tabi o zaman 5 yaşındayım belki atmosferden etkilenirim fenerbahçeli olurum diye. maçı 3-1 kaybettik ve ben o coşkunun içinde hüngür hüngür ağladım. o gün başaramadıktan sonra babam hiçbir zaman fenerbahçeli olmam için bir şey yapmadı. şampiyonluklar önemlidir arkadaşlar. 1993-1994 şampiyonluğunda her yerdeki sarı-kırmızı bayrakları hayal meyal de olsa hatırlarım. işte o bayraklar ve mahallemizdeki güzel abiler benim galatasaraylı olmamı sağladı. onlara çok teşekkür ediyorum.
