4352
zamanlamayı ayarlayabilsek, hikaye güzeldi aslında
ansızın aklıma geliyor o tatlı gülüşü. son 20 yılda unutmak istediğin dönemi söyle deseler 2009-2010 ve 2010-2011 sezonlarını sayarım. 2009-2010 sezonunu unutma isteğim ise bursaspor’un şampiyon olduğu bir dönemde şampiyonluk yarışına giremememiz olduğu kadar, o kupayı almak için yaptığımız transferler yetmeyince bir de devre arası yaptığımız neill, dos santos ve jo transferleri. resmen bilmem kaçıncı olabilmek için transferler yapmışız.
2010-2011 sezonu hakkında da şöyle bir hatıram var. sezonun ilk maçı, 1-0 öne geçmişiz sivas deplasmanında, dayım “bak gör bu sene açık ara şampiyonuz” dedi. maçı 2-1, sezonu trajikomik bir şekilde kaybettik.
işte bu dönemlerde aldığımız mağlubiyetlerin bir kısmına “ ulan şu adamı da bu boktan sürece dahil ettik ya” diyerek üzüldüm. çünkü her durumda futboluyla isyan eden bir adamdı harry.
ilk sezonunda attığı kafa golleri, sol ayağıyla çektiği sert şutlar tadından yenmezken, son 2 sezonunda çok da aklımda kalan bir hatırası yok maalesef. sebebi de kendisi değil. onu sahaya birlikte çıkardığımız, bu kulübün standartlarına ve vizyonuna uymayacak futbolcular ve o futbolcuları getiren yönetimdekiler.
ah be harry,
ne güzel olurdu 2011-2012 sezonunda bizimle olsaydın. uzun yıllar sonra gelen derbi galibiyetlerinden sonra yüzünde güller açsaydı,
kadıköyde kupayı kazandıktan sonra otobüs kutlamalarında şampanya patlatıp kupanın içinden içseydin,
2013’te real madrid’e karşı eboue’nin sağ ayakla attığının aynısını sol ayağınla atsaydın.
şey kötü mü olurdu mesela,
benim veliahtım bu deyip emre çolak’ı tekniğinle donatsan, mental açıdan beslesen, profesyonellik kazandırsaydın.
emekli olurken de, bu kulüpten gitmek istemiyorum deyip, teknik ekibe dahil olsaydın.
sen, vaktinden çok sonra gelen, sevdalı bir yağmur gibiydin, çisil çisil gözlerimde.
ansızın aklıma geliyor o tatlı gülüşü. son 20 yılda unutmak istediğin dönemi söyle deseler 2009-2010 ve 2010-2011 sezonlarını sayarım. 2009-2010 sezonunu unutma isteğim ise bursaspor’un şampiyon olduğu bir dönemde şampiyonluk yarışına giremememiz olduğu kadar, o kupayı almak için yaptığımız transferler yetmeyince bir de devre arası yaptığımız neill, dos santos ve jo transferleri. resmen bilmem kaçıncı olabilmek için transferler yapmışız.
2010-2011 sezonu hakkında da şöyle bir hatıram var. sezonun ilk maçı, 1-0 öne geçmişiz sivas deplasmanında, dayım “bak gör bu sene açık ara şampiyonuz” dedi. maçı 2-1, sezonu trajikomik bir şekilde kaybettik.
işte bu dönemlerde aldığımız mağlubiyetlerin bir kısmına “ ulan şu adamı da bu boktan sürece dahil ettik ya” diyerek üzüldüm. çünkü her durumda futboluyla isyan eden bir adamdı harry.
ilk sezonunda attığı kafa golleri, sol ayağıyla çektiği sert şutlar tadından yenmezken, son 2 sezonunda çok da aklımda kalan bir hatırası yok maalesef. sebebi de kendisi değil. onu sahaya birlikte çıkardığımız, bu kulübün standartlarına ve vizyonuna uymayacak futbolcular ve o futbolcuları getiren yönetimdekiler.
ah be harry,
ne güzel olurdu 2011-2012 sezonunda bizimle olsaydın. uzun yıllar sonra gelen derbi galibiyetlerinden sonra yüzünde güller açsaydı,
kadıköyde kupayı kazandıktan sonra otobüs kutlamalarında şampanya patlatıp kupanın içinden içseydin,
2013’te real madrid’e karşı eboue’nin sağ ayakla attığının aynısını sol ayağınla atsaydın.
şey kötü mü olurdu mesela,
benim veliahtım bu deyip emre çolak’ı tekniğinle donatsan, mental açıdan beslesen, profesyonellik kazandırsaydın.
emekli olurken de, bu kulüpten gitmek istemiyorum deyip, teknik ekibe dahil olsaydın.
sen, vaktinden çok sonra gelen, sevdalı bir yağmur gibiydin, çisil çisil gözlerimde.
