619
fenerbahçeli bir babanın beşiktaşlı bir annenin çocuğunu daha 6 yaşında galatasaraylı yapan efsanemiz. dayımın bana pazardan aldığı çubuklu sarı kırmızı formanın arkasında ki 8 numaranın gerçek sahibi olan futbolcu. ben o forma ile galatasaraylı oldum ve o sene galatasaray 14 yıl aradan sonra şampiyon oldu o kutlamalar çocukluk yılarımdan aklımda kalan ender hatıralardandır. olmayan sol ayağımla şutlar çıkartmaya çalışırdım boş arsada top oynarken atılan her golden sonra uçak gibi kollarımı yana açar onun gibi sevinmeye çalışırdım panayırdan aldığım çakma kolye mi takar kendimi ona benzetmeye çalışırdım. benim için galatasaray neyse prekazi o dur. çünkü bana galatasaray’ı o sevdirdi monaco ya attığı o gol hala tüylerimi diken diken ediyor izlerken. ekranda ne zaman kendisini görsem çocukluğum uyanıyor içimde be o arsada oynayan çocuğun mutluluğu doluyor içime . iyi ki yolun galatasaray’ a düştü ve iyi ki benim galatasaray ‘lı olmamı sağladın çocukluğumun karamanı...
