460
üniversite yılları... o gün, o saat çok önemli bir ders var. adam gibi adam hocamız herkesi rahat bırakıp da hadi gidin maçı izleyin diyince, eve nasıl koştuk, anlatamam... kimi kantinlere, kimi kafelere, kimi kıraathanelere. o heyecan, o sevinç aklıma geldikçe duygulanırım. çünkü o günün takımı da bize bunu aşılamıştı. drogba, sneijder ve ''allah'ım gooooolll'' nidaları hala kulaklarımda. ''türkiye ayakta, istanbuull, istanbulll ayaktaa'' diye bağıran ercan taner'in o ses tonunu dünmüş gibi hatırlarım. ertesi gün kampüste öyle bir havamız olmuştu ki, sanki golü atan oyuncu da, asisti yapan da bizzat bizdik. ktü'de trabzonspor varlığı ve baskısına rağmen ua ktü olarak biz de elimizden geldiğince etkin ve fiyakalıydık. yaptığımız da cesaret isterdi. işte bu maç da bizim o dönem boynumuzda taşıdığımız onur madalyalarımızdan biridir.
