12166
galatasaray'ın son 20 yılının en dominant futbolcusu kimdi diye anket yapılsa hiç kuşkusuz felipe melo anketlerde başı çekecektir. winner'lık konusunda gheorghe hagi ve wesley sneijder ile yarışır seviyede bir kazanma arzusu ve futbol tutkusu vardı melo'nun. o kadar ki temposuz takımı ayağa kaldırmak için doğru anda doğru yerde doğru tepkileri verebiliyordu. bu kimi zaman doğru defansif müdahale oluyordu kimi zaman da attığı gol ile geliyordu. futbolun psikolojik tarafını yeryüzünde en iyi oynayan futbolculardan biriydi kesinlikle. en azından bu topraklara gelmiş olanlardan. hagi de mesela psikolojik oyunları iyi oynardı ama bazen yenilirdi rakip baskısına ve kırmızı kart görürdü. melo ise düzenli olarak psikolojik olarak dominantlığı bırakmazdı. futbol bilgisinin üst düzeyliği sebebiyle de inanılmaz efektif bir takıma dönüşmüştük onun zamanında. şimdi düşünüyorum da tomas ujfalusi - felipe melo - johan elmander iskeleti nasıl zeki, dominant ve baskıcı bir iskeletmiş öyle. bir daha öyle bir iskelete denk gelir miyiz bilmiyorum ama o dönemi izlediğimiz için şanslıyız. aslında burada biraz takım mühendisliği öne çıkıyor. elbette aylarca araştırma yapıp getirdiğin oyuncular birbiriyle uymayabilir işin içinde şans faktörü de var. daha doğrusu şans diye adlandırdığımız ama aslında hesaba katmadığımız ya da farkında olmadığımız etmenlerin sirayet ettiği faktörler, ama yukarıda belirttiğim gibi bir iskelet her takımın en başta sahip olması gereken şey. oyunun üç bölgesinde de bir adet dominant faktör olmak zorunda. şu anki formda takımlara bakarsak bunu rahatça görebiliriz. hatta eskide de. atıyorum, ac milan'da paolo maldini - andrea pirlo - andriy shevchenko iskeleti vardı. şu anda liverpool'da virgil van dijk - jordan henderson - roberto firmino iskeleti var. manchester city'de mesela bu iskelet bozuk durumda o yüzden baskın olmalarına rağmen sonuç alamamaya başladılar. savunma ve hücumda baskın roller yok. evet kamyonla gol atan sergio aguero ve raheem sterling var ama skor katkısı ya da tabela katkısı değil bahsettiğim olay. saha içinde psikolojik olarak takımı için varını yoğunu ortaya koyup takım arkadaşlarını da kendi seviyelerine çeken oyunculardan bahsediyorum. melo da öyle bir oyuncuydu. "onun gibi oyuncu istiyorum" cümlesindeki gibi, işte bu demek bence.
