23284
lüks içinde sefil oynayan takım. korkutan değil korkan takım. ele güne nispet ettiren değil resmen kafa bulunulan takım. kaç haftadır gol sorununa çözüm bulamayan, üstüne gol yiyene kadar hiçbir taktiksel değişiklik yapılmayan takım. başkaları buldu mu iki üç pasta gol atarken, hücumda iki üç pası bir arada yapıp gol poziyonuna giremeyen takım. sahası korkutan değil, her takımın umutla geldiği takım. elinde unu, irmiği, şekeri, yağı daha ne lazımsa olup helvayı yapamayan takım. heyecan dolu, baskı kuran, yılmayan değil, çabuk sinen, heyecanı kalmayan, baskı kurmayan takım. daha say say bitmez.
sorun sadece rotasyonda, hangi futbolcuları tercih ettiğinde, hangi sistemle başladığında değil, maç içinde oyun gidişatına göre hiçbir değişiklik yapamamakta, geç gelen oyuncu değişikliklerinde. bir oyuncu tercih edersin ama olmuyorsa erkenden müdahale edersin. mesela adem bugün kötüydü, ama değişiklikte geç kalındı. ayağı çok düzgün oyuncun varsa arasıra değerlendireceksin. (jimmy gibi) ya oynatıyoruz posasını çıkarıyoruz, fayda görmesekte oynatmaya devam ediyoruz, ya da komple küstürüyoruz. totalde 11 kişilik kadro için 13-14 oyuncu arasında dönüp dolaşıyoruz. haliyle geri kalanlar ne maç temposu yakalıyor, ne de ümitleri olmadığından hazırda bekliyorlar.
evet arkadaşlar hepimiz seviyor, sayıyor, değer veriyoruz. ama teknik kadro anlamında ne teknik direktörde, ne kondisyonerde, ne de yardımcılarda gram haraket yok. benim galatasaray’ım bu değil. bu sene özelinde değil, geçen sene de iyi oynamıyorduk. sadece heyecanımız ve şapkadan yer yer bu heyecan ve coşkuyla tavşan çıkaran futbolcularımız vardı.
en çok üzen tarafı da ışık olmadığı gibi git gide takımın birbirinden kopma tehlikesi. ben yenilgi de, bir top kaptırmayla iyi oynayan oyuncumuz yüzünden gol yememizde değilim. hatadır olacak. ama arkadaş o ana kadar niye bekledik. niye hep bekliyoruz. inanın ezberledim kısır bir futbol, bekleyen bir takım, yenen bir gol, devamında acemice ne olduğu belli olmayan bir baskı ve hüsran.
her maç bir heyecanla ekran başına geçiyorum, yapma arkadaş diyorum umutsuz olma ama içimden geçenler bir bir gerçekleşiyor. devreye kadar ne kadar tutunduk, tutunduk. yoksa bende sakat oyuncular gibi devreyi kapattım. umudum kalmadı. umarım sezonu kapatmam. kafanızı şişirdim, hakkınızı helal edin ve sağlıcakla kalın.
sorun sadece rotasyonda, hangi futbolcuları tercih ettiğinde, hangi sistemle başladığında değil, maç içinde oyun gidişatına göre hiçbir değişiklik yapamamakta, geç gelen oyuncu değişikliklerinde. bir oyuncu tercih edersin ama olmuyorsa erkenden müdahale edersin. mesela adem bugün kötüydü, ama değişiklikte geç kalındı. ayağı çok düzgün oyuncun varsa arasıra değerlendireceksin. (jimmy gibi) ya oynatıyoruz posasını çıkarıyoruz, fayda görmesekte oynatmaya devam ediyoruz, ya da komple küstürüyoruz. totalde 11 kişilik kadro için 13-14 oyuncu arasında dönüp dolaşıyoruz. haliyle geri kalanlar ne maç temposu yakalıyor, ne de ümitleri olmadığından hazırda bekliyorlar.
evet arkadaşlar hepimiz seviyor, sayıyor, değer veriyoruz. ama teknik kadro anlamında ne teknik direktörde, ne kondisyonerde, ne de yardımcılarda gram haraket yok. benim galatasaray’ım bu değil. bu sene özelinde değil, geçen sene de iyi oynamıyorduk. sadece heyecanımız ve şapkadan yer yer bu heyecan ve coşkuyla tavşan çıkaran futbolcularımız vardı.
en çok üzen tarafı da ışık olmadığı gibi git gide takımın birbirinden kopma tehlikesi. ben yenilgi de, bir top kaptırmayla iyi oynayan oyuncumuz yüzünden gol yememizde değilim. hatadır olacak. ama arkadaş o ana kadar niye bekledik. niye hep bekliyoruz. inanın ezberledim kısır bir futbol, bekleyen bir takım, yenen bir gol, devamında acemice ne olduğu belli olmayan bir baskı ve hüsran.
her maç bir heyecanla ekran başına geçiyorum, yapma arkadaş diyorum umutsuz olma ama içimden geçenler bir bir gerçekleşiyor. devreye kadar ne kadar tutunduk, tutunduk. yoksa bende sakat oyuncular gibi devreyi kapattım. umudum kalmadı. umarım sezonu kapatmam. kafanızı şişirdim, hakkınızı helal edin ve sağlıcakla kalın.
