22924
bu sene oynanan bütün iç saha maçlarını staddan takip ettim.1 ekim 2018 galatasaray paris saint germain maçında, maç sonu girilen adanmış hayatların umudu bestesini bağıra bağıra söyleyerkende, 25 ağustos 2019 galatasaray konyaspor maçında son dakika golüne rağmen inanarak takımı tribüne çağırırken de inanılmaz içten ve samimi duygularla bu takımın iyi yerlere geleceğine inancım tamdı. ama ilk kez 18 ekim 2019 galatasaray sivasspor maçının son 10 dakikasında (sivasspor'un ikinci golünden sonra) takımın yaşadığı aciziyet karşısında sinirlerime hakim olamadığımı hissettim. lakayıt galatasaray izlemeye dayanamayan herkesinde benim gibi hissettiğini düşünüyorum. tribünde elinden hiçbir şey gelmeyen benim maçın gidişatı konusunda endişelenirken, fatih hocanın kenarda sinirden yedek kulübesini yumrukladığını izlerken, bu takımın gamsız hallerini kaldırmakta zorluk çekiyorum. takimin, teknik yönetimin, fatih hocamın, başkanın ve yardımcılarının, tribünün.. çok acil silkelenip kendimize gelmemiz gerekiyor.
çünkü bu camiayı diz çöktürmeye çalışıyorlar. bizi sadece yenmek değil, yok etmek istiyorlar. bizimde onlara merhamet göstermememiz şart. çünkü bir kere kabullendik mi, karşımızda yer alan organize kötülük , bu sene daha kafamızı kaldırmamıza izin vermez.
çünkü bu camiayı diz çöktürmeye çalışıyorlar. bizi sadece yenmek değil, yok etmek istiyorlar. bizimde onlara merhamet göstermememiz şart. çünkü bir kere kabullendik mi, karşımızda yer alan organize kötülük , bu sene daha kafamızı kaldırmamıza izin vermez.
