• 167
    umutsuz olunacak maç varsa o maç, lazio'yu 1-0 yendiğimiz grup maçıydı. iki maçta da roma'ya, liverpool'a yenilmedigimiz hatta elimizden kaçırdığımız ikinci tur grup maçlarıydı. nou camp'ta 2-0 one geçip 9 kişiyle yenilmedigimiz barcelona maçıydı. lazio, roma deyip geçmeyin, 2001-02 sezonundaki kadrolarına bakarsanız ne demek istediğimi anlarsınız. biz ise tarihimizin belki de en kısıtlı kadrolarından biriyle o sezon sahaya çıkmıştık. psg maçında o günden daha kotu şartlarda sahaya çıkmıyoruz.

    korkunun da ecele faydası yok. yeter ki sahaya çıkıp mücadelemizi verelim. eğer bu kadar ağlayacaksak şampiyonlar ligi'ne neden geldik? beş yeriz on yeriz muhabbeti duymak yordu.

    benim tek beklentim, bize yakışır bir mücadele izlemek. umarım bu sefer de futbolcular ve teknik heyet bizi yanıltmaz.

    atarız yeriz, kazanırız kaybederiz . bunlardan ziyade bu maç özelinde konuşacak olursam bu arenanın takımı olduğumuzu görmek bana yetecektir. şu gün konuşulanları gördükçe 90'lardaki galatasarayı'ı, galatasaraylıları ve galatasaraylılığı daha çok özlediğimi farkettim.

    old trafford'da 7'ye 8'e gider denilen maçı çeviren bir takima gönül verdik biz. evet şansımız çok düşük. evet planımız, stratejimiz yok. ama her ne olursa olsun baştan pes edip kendini küçük gören insanların yeri değil burası.
App Store'dan indirin Google Play'den alın