566
organizasyon enerjimizi tamamen mental problemlere vermemiz gerekiyor. yetenek olarak hepsi çok iyi çocuklar, ancak fazla özgüvenliler. bu bizden kaynaklanıyor belki ancak psikolojik olarak bu çocukları a takıma hazırlayamıyoruz. bu çocukların en yeteneksizi belkide ozan kabak' tır. ancak mental olarak diğerlerinden daha ön planda olduğu için buralara kadar geldi.
ajax modeli hayallerimizin gerçekleşmeyeceğini bilelim. bizim ülkemize uygun bir model değil bu unsur. biz daha günlük işlerle mutlu olan insanlarız. arda turan'ın futbol olarak galatasaray'a kattığı hiç bir şey yokken daha 20 yaşında kaptanlık sorumluluğunu yükleyerek; bu durumlara gelmesini sağladık. bu çocuklardan önce özgüvenlerini almak gerekiyor. yunus akgün'ün sahadaki ben oldum havalarını hepiniz görüyorsunuz. çünkü daha 18 yaşında bindiği arabadan, toplum statüsüne kadar doymuşluk geliyor bu çocuklara. eğitim olmadan, maddi doygunluk sağlandığında kendilerini başarılı zannediyorlar. manevi ve insani açlıklarını ön plana çıkarmamız gerekiyor. bunu sağladığımızda 15 yaşındaki çocuk koskoca galatasaray kulübünün karşısına menejerle çıkmayacak. bu kulübün maddi kaynak dışında, manevi ve ruhsal disiplinlerimizi doyuran bir unsur olduğunu anlamalarını sağlamalıyız.
altyapı hocalarından tek istediğimiz a takıma oyuncu yetiştirme amacında olmamaları. manevi açlık, ve mental olguları gelişmiş, öz güven ve şımarıklığı ayırt edebilen; en önemlisi asla ben oldum demeyecek karakterli oyuncular yetiştirmesi. a takıma oyuncu vermesek bile topluma faydalı sporcular yetiştirmiş oluruz böylece. karakteri düzgün a takım oyuncuları edinmiş oluruz. boş sözleşmelere imza atsınlar demiyoruz tabii ki. ancak bir futbolcunun neyi hak edip, hak etmediğini hepimiz gayet iyi biliyoruz. galatasaray'lılık asla gelir kapısı olmamalı. kimse unutmasın galatasaray 500 yıllık bir öğretinin ürünü. bunu sadece binlerce kupa almış bir kulüp olarak görmek en büyük haksızlık.
ajax modeli hayallerimizin gerçekleşmeyeceğini bilelim. bizim ülkemize uygun bir model değil bu unsur. biz daha günlük işlerle mutlu olan insanlarız. arda turan'ın futbol olarak galatasaray'a kattığı hiç bir şey yokken daha 20 yaşında kaptanlık sorumluluğunu yükleyerek; bu durumlara gelmesini sağladık. bu çocuklardan önce özgüvenlerini almak gerekiyor. yunus akgün'ün sahadaki ben oldum havalarını hepiniz görüyorsunuz. çünkü daha 18 yaşında bindiği arabadan, toplum statüsüne kadar doymuşluk geliyor bu çocuklara. eğitim olmadan, maddi doygunluk sağlandığında kendilerini başarılı zannediyorlar. manevi ve insani açlıklarını ön plana çıkarmamız gerekiyor. bunu sağladığımızda 15 yaşındaki çocuk koskoca galatasaray kulübünün karşısına menejerle çıkmayacak. bu kulübün maddi kaynak dışında, manevi ve ruhsal disiplinlerimizi doyuran bir unsur olduğunu anlamalarını sağlamalıyız.
altyapı hocalarından tek istediğimiz a takıma oyuncu yetiştirme amacında olmamaları. manevi açlık, ve mental olguları gelişmiş, öz güven ve şımarıklığı ayırt edebilen; en önemlisi asla ben oldum demeyecek karakterli oyuncular yetiştirmesi. a takıma oyuncu vermesek bile topluma faydalı sporcular yetiştirmiş oluruz böylece. karakteri düzgün a takım oyuncuları edinmiş oluruz. boş sözleşmelere imza atsınlar demiyoruz tabii ki. ancak bir futbolcunun neyi hak edip, hak etmediğini hepimiz gayet iyi biliyoruz. galatasaray'lılık asla gelir kapısı olmamalı. kimse unutmasın galatasaray 500 yıllık bir öğretinin ürünü. bunu sadece binlerce kupa almış bir kulüp olarak görmek en büyük haksızlık.
