426
mümkün olduğunca kiralık futbolcudan yana takdir kullanılmaması gerektiğine inandığım transfer dönemi.
bunu 2018/19 transfer döneminde de yazmıştım.
özellikle bizim durumumuzda, yani uefa ile al sat dengesi anlaşması yapan takımlar için kiralık futbolcu transferi risk oluyor. bana kalırsa defolu bir transfer türü.
neden?
mesela 2018/19 sezonuna girerken kadromuza premier league'den iki kiralık futbolcu kattık. ilk etapta ndiaye orta sahamızda ilk on bir olarak görülürken, onyekuru rotasyonda kullanılacak futbolcu olarak görülüyordu. rodrigues'in devre arasında gitmesinden sonra ilk on bire yerleşti. sezon sonuna geldiğimizde, takımımıza iyisiyle kötüsüyle verdikleriyle takımlarına geri döndüler.
biz sezona, bu oyunculardan hiçbir kaynak kazanamadık doğal olarak. karşılığında (belki şampiyonluğa katkılarından bahsedilebilir ama al sat dengesinde diğer sezonu konuşuyoruz şimdilik) 2 transfer yapmak zorunluluğu doğdu.
yani bu 2 boşluğu doldurmak için 1 futbolcu satmak zorundayız. ki futbolcu da büyük ihtimal yine ilk on birinizden olacak. kısacası sezona 3 transfer (4 hamle: 1 futbolcu satışı ki o da yeterli olursa ve 3 futbolcu alımı) ile başlamanız garanti.
tabii ki, futbolcu satışı gerçekleştirmeden transfer yapabilirsiniz. bonservisi elinde olan futbolculara yönelerek. ryan babel örneğinde olduğu gibi.
bunun dezavantajı ne peki? bonservisi elinde olan futbolcular, özellikle türkiye süper ligine geleceklerse yaşları biraz fazla oluyor, ve son sözleşmelerini kovalıyorlar. yani takımınızın yaşı yükselmiş oluyor. bu günümüzde pek önemli değil. fakat bu futbolculardan da parasal bir kaynak alabileceğiniz şüpheli.
oysa hem kiralık futbolculara hem de bonservisi elinde olan futbolculara kaynak harcıyorsunuz. hem parasal hem de zamansal olarak. özellikle sizin oyuncunuz olmayan bir futbolcuya harcadığınız 1 sezon hele al sat dengesinde çok önemli.
diyebilirsiniz ki anlaşmanın 1 senesini kazasız belasız atlatıyorsun işte. doğru. peki anlaşma bittiğinde ne olacak? elimizde herhangi bir kaynağımız kalacak mı? yoksa anlaşmayı atlattığımıza göre istediğimiz kadar harcarız raconunun gereğini mi yapacağız?
mesela şu an orta sahamız boş. ndiaye kiralıktı takımına döndü. fernando'yu sattık. ve hâlâ eksideyiz. 1 oyuncu daha satmak zorundayız, bu iki futbolcunun yerini doldurmak için. ki sattığımız futbolcunun yerini doldurmak zorunda kalmamız da cabası.
ve bu her sezon sonunda aritmatik olarak artacak.
mesela onyekuru'yu hem kaybediyorsun, hem yerine adam koymak zorunda kalıyorsun, hem de bunun için kaynak yaratmak durumunda kalıyorsun. hamle için zaman kaybediyorsun. bu zamanda insan kaynaklarını kullanıyorsun. vesaire vesaire.
özellikle genç, pişmesi beklenen futbolcularda kiralık formülüne ben tamamen karşıyım. ama neyse...
kiralık formülündeki risk nasıl azaltılır?
bana göre, ne vereceği belli, tecrübeli, takımı bir üst seviyeye çıkaracak ama bonservisini karşılayamadığın bir futbolcu bulabiliyorsan.
sözgelimi ne onyekuru ne de ndiaye böyle futbolcular değildi.
neden sürekli onyekuru'dan bahsediyorum? çünkü onyekuru'ya vakfettiğimiz 1 sezonluk kaynağı bonservisli futbolcumuza harcasaydık (rodrigues gibi) elimizde transfer sezonunda 1 hamle opsiyonumuz daha olurdu. bizim ligimizde göze en çok çarpan ve reklamını yapabilen mevkiler genellikle kanat/kanat forvetler. iddia ediyorum, yatırımı en kolay karşılayabileceğiniz pozisyon da yine kanat/kanat forvet pozisyonu. sezon içinde bazı kaynaklarınızı bu mevkilere harcadığınızda karşılığını bonservis olarak görebilirsiniz. ligde bonservis getirebilecek/getirmiş futbolculara baktığınızda, zaten belli oluyor bu durum. en azından stoper, orta saha veya bek yetiştirmek ve pazarlamak kadar zor değil. biraz performans alabilirseniz istatistiğe yansıyor çünkü. neyse bunu konuşmak istemiyordum.
kısacası kiralık futbolcu sıkıntı. çok fazla kiralık futbolcu dedikodusu çıkmaması içimi ferahlatmıyor değil. gelgelelim henry onyekuru'yu yeniden kiralayacağımız konuşuluyor ya, o biraz canımı sıkmıyor değil. yanlış anlaşılmasın, henry onyekuru'ya değil tavrım, kiralık olmasına.
bunu 2018/19 transfer döneminde de yazmıştım.
özellikle bizim durumumuzda, yani uefa ile al sat dengesi anlaşması yapan takımlar için kiralık futbolcu transferi risk oluyor. bana kalırsa defolu bir transfer türü.
neden?
mesela 2018/19 sezonuna girerken kadromuza premier league'den iki kiralık futbolcu kattık. ilk etapta ndiaye orta sahamızda ilk on bir olarak görülürken, onyekuru rotasyonda kullanılacak futbolcu olarak görülüyordu. rodrigues'in devre arasında gitmesinden sonra ilk on bire yerleşti. sezon sonuna geldiğimizde, takımımıza iyisiyle kötüsüyle verdikleriyle takımlarına geri döndüler.
biz sezona, bu oyunculardan hiçbir kaynak kazanamadık doğal olarak. karşılığında (belki şampiyonluğa katkılarından bahsedilebilir ama al sat dengesinde diğer sezonu konuşuyoruz şimdilik) 2 transfer yapmak zorunluluğu doğdu.
yani bu 2 boşluğu doldurmak için 1 futbolcu satmak zorundayız. ki futbolcu da büyük ihtimal yine ilk on birinizden olacak. kısacası sezona 3 transfer (4 hamle: 1 futbolcu satışı ki o da yeterli olursa ve 3 futbolcu alımı) ile başlamanız garanti.
tabii ki, futbolcu satışı gerçekleştirmeden transfer yapabilirsiniz. bonservisi elinde olan futbolculara yönelerek. ryan babel örneğinde olduğu gibi.
bunun dezavantajı ne peki? bonservisi elinde olan futbolcular, özellikle türkiye süper ligine geleceklerse yaşları biraz fazla oluyor, ve son sözleşmelerini kovalıyorlar. yani takımınızın yaşı yükselmiş oluyor. bu günümüzde pek önemli değil. fakat bu futbolculardan da parasal bir kaynak alabileceğiniz şüpheli.
oysa hem kiralık futbolculara hem de bonservisi elinde olan futbolculara kaynak harcıyorsunuz. hem parasal hem de zamansal olarak. özellikle sizin oyuncunuz olmayan bir futbolcuya harcadığınız 1 sezon hele al sat dengesinde çok önemli.
diyebilirsiniz ki anlaşmanın 1 senesini kazasız belasız atlatıyorsun işte. doğru. peki anlaşma bittiğinde ne olacak? elimizde herhangi bir kaynağımız kalacak mı? yoksa anlaşmayı atlattığımıza göre istediğimiz kadar harcarız raconunun gereğini mi yapacağız?
mesela şu an orta sahamız boş. ndiaye kiralıktı takımına döndü. fernando'yu sattık. ve hâlâ eksideyiz. 1 oyuncu daha satmak zorundayız, bu iki futbolcunun yerini doldurmak için. ki sattığımız futbolcunun yerini doldurmak zorunda kalmamız da cabası.
ve bu her sezon sonunda aritmatik olarak artacak.
mesela onyekuru'yu hem kaybediyorsun, hem yerine adam koymak zorunda kalıyorsun, hem de bunun için kaynak yaratmak durumunda kalıyorsun. hamle için zaman kaybediyorsun. bu zamanda insan kaynaklarını kullanıyorsun. vesaire vesaire.
özellikle genç, pişmesi beklenen futbolcularda kiralık formülüne ben tamamen karşıyım. ama neyse...
kiralık formülündeki risk nasıl azaltılır?
bana göre, ne vereceği belli, tecrübeli, takımı bir üst seviyeye çıkaracak ama bonservisini karşılayamadığın bir futbolcu bulabiliyorsan.
sözgelimi ne onyekuru ne de ndiaye böyle futbolcular değildi.
neden sürekli onyekuru'dan bahsediyorum? çünkü onyekuru'ya vakfettiğimiz 1 sezonluk kaynağı bonservisli futbolcumuza harcasaydık (rodrigues gibi) elimizde transfer sezonunda 1 hamle opsiyonumuz daha olurdu. bizim ligimizde göze en çok çarpan ve reklamını yapabilen mevkiler genellikle kanat/kanat forvetler. iddia ediyorum, yatırımı en kolay karşılayabileceğiniz pozisyon da yine kanat/kanat forvet pozisyonu. sezon içinde bazı kaynaklarınızı bu mevkilere harcadığınızda karşılığını bonservis olarak görebilirsiniz. ligde bonservis getirebilecek/getirmiş futbolculara baktığınızda, zaten belli oluyor bu durum. en azından stoper, orta saha veya bek yetiştirmek ve pazarlamak kadar zor değil. biraz performans alabilirseniz istatistiğe yansıyor çünkü. neyse bunu konuşmak istemiyordum.
kısacası kiralık futbolcu sıkıntı. çok fazla kiralık futbolcu dedikodusu çıkmaması içimi ferahlatmıyor değil. gelgelelim henry onyekuru'yu yeniden kiralayacağımız konuşuluyor ya, o biraz canımı sıkmıyor değil. yanlış anlaşılmasın, henry onyekuru'ya değil tavrım, kiralık olmasına.
