9
tutma olasiligi epeyce düsük olandir. düsündügümüzde de son yillarda anadoludan büyük takima gecmis ve basarili olmus cok fazla futbolcu olmadigini görmekteyiz.
sanirim bunun biraz psikolojik boyutu var. kücük sehirlerde yasayan, o sehrin takiminin yildizi olmayi basarmis oyuncular kendilerini tekrar büyük takimda kanitlmak zorunda kaliyorlar. ödenen bonservislerin de ciddi miktarlar olmasi sebebiyle, üzerlerindeki baskinin da artmasiyla isleri daha da zorlasiyor.
yildiz olmadan gelen futbolcularda durumun daha farkli oldugunu görüyoruz. gökhan gönül gibi dorukhan toköz gibi yedek olmasi icin alinan ve ciddi bonservis ödenmeyen oyuncularin basari sansi daha yüksek oluyor.
anadolu kulüplerinin de büyük takimlara futbolcu satma konusunda etikten cok uzakta duran yaklasimlari da göz önüne alindiginda, sahsim adina olaya yaklasimim, istisnalar haricinde ilk 11 icin anadoludan, özellikle de kendi takiminda yildiz olmus isimlerden uzak durulmasi gerektigidir. hem ekonomik olarak hem de performans olarak hayal kirikligina ugrama ihtimalimiz epeyce fazla. kulüp olarak yetistirici olmaliyiz. yurtici translerlerde genc oyunclari hedeflemeliyiz.
dip not: bu yazimin ciddi bir genellemeye dayandiginin farkindayim. ancak bu yazdiklarimin sosyal psikoloji alaninda daha uzman kisiler tarafindan daha detayli analizinin yapilip dogrulunun daha bilimsel degerlerle aciklanabilecegine inaniyorum.
edit: son 5 sezonda anadoludan galatasaraya transfer olan futbolcular:
salih dursun-2,75m, oguzhan kayar-0,75m, veysel sari-0,7m, umut gündogan-0,55m, erman kilic-0, yasin öztekin-2,5m, olcan adin-4m,tarik camdal-4,75m,bilal kisa-0,ryan donk-2,5m,emrah bassan-0,ahmet calik-2,5m, eren derdiyok-4m,serdar aziz-4,5m, iasmin latovlevici-0,55m, badou ndiaye-7,5m, mugdat celik-0, emre tasdemir-0, ömer bayram-0,4m, emre akbaba-4m, mbaye diagne-13m. bu oyunculara verdigimiz toplam bonservis ücreti bonuslar vs haric 50 milyon euro (kaynak transfermarkt).
sanirim bunun biraz psikolojik boyutu var. kücük sehirlerde yasayan, o sehrin takiminin yildizi olmayi basarmis oyuncular kendilerini tekrar büyük takimda kanitlmak zorunda kaliyorlar. ödenen bonservislerin de ciddi miktarlar olmasi sebebiyle, üzerlerindeki baskinin da artmasiyla isleri daha da zorlasiyor.
yildiz olmadan gelen futbolcularda durumun daha farkli oldugunu görüyoruz. gökhan gönül gibi dorukhan toköz gibi yedek olmasi icin alinan ve ciddi bonservis ödenmeyen oyuncularin basari sansi daha yüksek oluyor.
anadolu kulüplerinin de büyük takimlara futbolcu satma konusunda etikten cok uzakta duran yaklasimlari da göz önüne alindiginda, sahsim adina olaya yaklasimim, istisnalar haricinde ilk 11 icin anadoludan, özellikle de kendi takiminda yildiz olmus isimlerden uzak durulmasi gerektigidir. hem ekonomik olarak hem de performans olarak hayal kirikligina ugrama ihtimalimiz epeyce fazla. kulüp olarak yetistirici olmaliyiz. yurtici translerlerde genc oyunclari hedeflemeliyiz.
dip not: bu yazimin ciddi bir genellemeye dayandiginin farkindayim. ancak bu yazdiklarimin sosyal psikoloji alaninda daha uzman kisiler tarafindan daha detayli analizinin yapilip dogrulunun daha bilimsel degerlerle aciklanabilecegine inaniyorum.
edit: son 5 sezonda anadoludan galatasaraya transfer olan futbolcular:
salih dursun-2,75m, oguzhan kayar-0,75m, veysel sari-0,7m, umut gündogan-0,55m, erman kilic-0, yasin öztekin-2,5m, olcan adin-4m,tarik camdal-4,75m,bilal kisa-0,ryan donk-2,5m,emrah bassan-0,ahmet calik-2,5m, eren derdiyok-4m,serdar aziz-4,5m, iasmin latovlevici-0,55m, badou ndiaye-7,5m, mugdat celik-0, emre tasdemir-0, ömer bayram-0,4m, emre akbaba-4m, mbaye diagne-13m. bu oyunculara verdigimiz toplam bonservis ücreti bonuslar vs haric 50 milyon euro (kaynak transfermarkt).
