1318
tarih: 24 şubat 2019
saat: 20:54
yer: başakşehir fatih terim stadı
koridorda derin bir sessizlik, soyunma odasında ise aksine kahkahalar yükseliyor. 23 şubat 2019 başakşehir bursaspor maçında puan kaybetmeleri beklenirken 3-0 gibi rahat bir galibiyet alarak herkese gereken cevap verilmişti.
üstelik maç biter bitmez yedek kulübesindeki oyunculardan da "galatasaray'ın son dakikalara 0-0 ile girdiği haberi" gelmişti. tüm soyunma odasında artık, galatasaray maçı sonrası paylaşılacak "şampiyonluk pozu" hazırlıkları yapılıyordu.
bir adammalum pozun hazırlıkları için "hadi abi hadi" diye , abisi ise tüm takıma "şampiyon gibi oynadık şampiyon gibi poz veriyoruz" diye seslendi.
bir diğer oyuncu da "nós somos os campeões*" diye bağırdı soğuktan yıpranmış ses telleri el verdiğince.çünkü emindi kendinden, daha önceki tecrübeleri de ona "bu saatten sonra kimse şampiyonluğu alamaz bizden" diyordu.
fakat bir eksik vardı, herkes bir anda aynı soruyu sormaya başladı birbirine.
işte bu belirsizlik az önceki neşenin bir anda kesilmesine neden olmuştu. tüm takım oradaydı ancak 1 kişi eksikti. o 1 kişinin eksikliği herkesin bildiklerini sorgulamalarına neden olmuştu.
neden?
neden burada değil?
ne yapıyor?
neden kutlamaya katılmıyor?
birden başakşehir'in o ilikleri bile donduran soğuğunu kesecek bir haykırış yükseldi.
allah kahretsin
herkes bu sesin aradıkları kişiye ait olduğunu biliyordu. sesin geldiği yere doğru yaklaştıklarında kimse tek bir soru dahi soramadı, çünkü herkes bu haykırışın ne anlama geldiğini biliyordu.
aranılan adam sadece tek cümle kurabildi: "bunlar bu sene de şampiyonluğu bize bırakmayacak".
az önce şampiyonluk pozu vermeye hazırlanan oyuncuların hiçbirinden tek bir kelime dahi çıkmıyordu.
hocalarının ağzından belki de istemsizce dökülen o cümle herkesin bir anda irkilip, gördükleri rüyadan uyanmalarına neden olmuştu.
o kendilerinden emin, şampiyonluk havası gitmiş yerini "acaba"lara bırakmıştı.
oyuncularını teselli edip stadı terkederken stadın girişindeki bir yazıya gözü takıldı hocanın.
başakşehir fatih terim stadı.
o andan itibaren ne yapmaya, ne kadar farklı şeyler düşünmeye çalışsa da o sesi atamıyordu kafasının içinden.
(bkz: biz bitti demeden bitmez)
saat: 20:54
yer: başakşehir fatih terim stadı
koridorda derin bir sessizlik, soyunma odasında ise aksine kahkahalar yükseliyor. 23 şubat 2019 başakşehir bursaspor maçında puan kaybetmeleri beklenirken 3-0 gibi rahat bir galibiyet alarak herkese gereken cevap verilmişti.
üstelik maç biter bitmez yedek kulübesindeki oyunculardan da "galatasaray'ın son dakikalara 0-0 ile girdiği haberi" gelmişti. tüm soyunma odasında artık, galatasaray maçı sonrası paylaşılacak "şampiyonluk pozu" hazırlıkları yapılıyordu.
bir adammalum pozun hazırlıkları için "hadi abi hadi" diye , abisi ise tüm takıma "şampiyon gibi oynadık şampiyon gibi poz veriyoruz" diye seslendi.
bir diğer oyuncu da "nós somos os campeões*" diye bağırdı soğuktan yıpranmış ses telleri el verdiğince.çünkü emindi kendinden, daha önceki tecrübeleri de ona "bu saatten sonra kimse şampiyonluğu alamaz bizden" diyordu.
fakat bir eksik vardı, herkes bir anda aynı soruyu sormaya başladı birbirine.
işte bu belirsizlik az önceki neşenin bir anda kesilmesine neden olmuştu. tüm takım oradaydı ancak 1 kişi eksikti. o 1 kişinin eksikliği herkesin bildiklerini sorgulamalarına neden olmuştu.
neden?
neden burada değil?
ne yapıyor?
neden kutlamaya katılmıyor?
birden başakşehir'in o ilikleri bile donduran soğuğunu kesecek bir haykırış yükseldi.
allah kahretsin
herkes bu sesin aradıkları kişiye ait olduğunu biliyordu. sesin geldiği yere doğru yaklaştıklarında kimse tek bir soru dahi soramadı, çünkü herkes bu haykırışın ne anlama geldiğini biliyordu.
aranılan adam sadece tek cümle kurabildi: "bunlar bu sene de şampiyonluğu bize bırakmayacak".
az önce şampiyonluk pozu vermeye hazırlanan oyuncuların hiçbirinden tek bir kelime dahi çıkmıyordu.
hocalarının ağzından belki de istemsizce dökülen o cümle herkesin bir anda irkilip, gördükleri rüyadan uyanmalarına neden olmuştu.
o kendilerinden emin, şampiyonluk havası gitmiş yerini "acaba"lara bırakmıştı.
oyuncularını teselli edip stadı terkederken stadın girişindeki bir yazıya gözü takıldı hocanın.
başakşehir fatih terim stadı.
o andan itibaren ne yapmaya, ne kadar farklı şeyler düşünmeye çalışsa da o sesi atamıyordu kafasının içinden.
(bkz: biz bitti demeden bitmez)
