galatasaray tribünleri

yaklaşık 24 yıldır maçlara gidiyorum. çok avrupa kupası zaferini canlı canlı yaşadım. tribün ne zaman canlanır, ne zamam ölüm sessizliğine bürünür artık adım gibi biliyorum. bir kere şunu anlayın arkadaşlar. takım bişey göstermedikten sonra, tribün 3 dk bağırır 5 dk bağırır. orda o psikolojiyle 45 bin kişiyi aynı tezahüratta toplayamazsınız. tam skoru dengeleyip oyunu elinize aldığınızda 2. golü yiyince, öyle hadi bağırın demekle olmuyor. insan psikolojisi diye bişey var. umudun kıralması, ümitsizliğe kapılma... siz televizyon başında nasıl hayal kırıklığına uğruyorsanız, canlı canlı onun kat be kat fazlası yaşanıyor tribünde... oturduğu yerden tribüne sallayanlar, gelip bide kendileri denesinler. tribün takımı değil, takım tribünü canlandırır. daha çok şey yazardım ama maçtan geldim ve iki bardak ballı su ile ancak ısınabildim. hala ev yolunda olan taraftarlarımız vardır.
(bkz: 14 şubat 2019 galatasaray benfica maçı)