540
2018-2019 sezonunun bittiği değil, gerçeklerin yüzümüze vurulduğu maç. insan hatırladıkça, ezeli rakibin oynadığı maçlara baktıkça ayrıca kahroluyor o da ayrı bir konu.
tam saha maç kondüsyonu yarım saat bile olmayan, alt üst lig farketmeksizin önüne gelenin son yarım saatte oyuna 1-2 diri adam alıp tokatladığı bir takımı bir saat topun peşinde koşturup 2-0 geri düşürdükten sonra son yarım saatte maça ortak eden takımdan hiçbir bok olmaz. bunu ezeli rekabete, fener balına, taraftara, hakemlere falan yormak gerçeklerle yüzleşmekten kaçmaktır aslında.
maç sonunda osuruktan çıkan ve büyüyen kavga bile aslında iki takımın ne kadar bitik olduğunun avaz avaz bağırışıydı. orta sahada dakikalarca süren pısırık it dalaşı, kendini brezilya'da köyünde zanneden jailson'un attığına inanamadığı golden sonra gaza gelip salladığı tokat, güya "cinnet" halindeyken 5 kişi bir adamı kıstırıp hatta bayağı bayağı etkisiz hale getirip bir tane temasta bile bulunmayan galatasaray futbolcuları, saha içinde bir numara ortaya koyamayınca bari böyle ekmek yiyeyim gayretiyle depar atan muğdat falan filan... biz çocukken var olan sözlüklerde şike kelimesinin karşısında danışıklı dövüş yazardı. o da şimdilerde wwe olarak bilinen amerikan güreşi şaklabanlığının bu işlerin resmi yüzü olmasından kaynaklardı.
daha kasım ayının başında futbol kamuoyunun %85'inin ligden umudu kesmesi kimsenin işine gelmezdi. artık boku çıkan şekilde bu olayı da iktidara yönetime güdülmeye falan bağlayacak değilim. gelişmemiş bir yığın olarak bizim afyonumuz futbol. daha ağustos'a 10 ay varken kimse "bu takımdan bir bok olmaz bu sene"yi kabulenemezdi. bu 10 ay boyunca futbol konuşmamayı falan da beraberinde getiren bir durumdu çünkü.
bu maçın üzerinden 2.5 ay falan geçti. hala debelenip duruyoruz aynı yerde. yalandan puan hesaplarıyla içimizi kör bir teselli gibi kemiren matematiksel bir şampiyonluk ihtimaliyle kendimizi kandırıyoruz. fenerbahçeliler de ordu'nun dereleri yukarı aksa da gerçekleşmeyeceğini hepimizin bildiği bir küme düşme mücadelesinin kahrını çekip duruyor.
birşeyleri ya da birilerini bir hedef olmadan kovalamanın güzelliğini yaşamaktansa sabahtan akşama birilerini eleştirip durarak ömür tüketmeye devam ediyoruz.
ya da belki sevmeyi değil acı çekmeyi seviyoruz bilemiyorum...
yine de 2018-2019 sezonunun ikinci yarısında şampiyonluk gelir mi?
(bkz: olabilir evladım olabilir)
çünkü futbol bizim afyonumuz.
ya da imkansız galatasarayca değildir...
ya da biz aşığız aşkın da tarifi yoktur...
--- alıntı ---
biz sevmekten mahkumuz
müebbet ödül bize
ölmek kurtuluş ama
intihar haram bize
--- alıntı ---
tam saha maç kondüsyonu yarım saat bile olmayan, alt üst lig farketmeksizin önüne gelenin son yarım saatte oyuna 1-2 diri adam alıp tokatladığı bir takımı bir saat topun peşinde koşturup 2-0 geri düşürdükten sonra son yarım saatte maça ortak eden takımdan hiçbir bok olmaz. bunu ezeli rekabete, fener balına, taraftara, hakemlere falan yormak gerçeklerle yüzleşmekten kaçmaktır aslında.
maç sonunda osuruktan çıkan ve büyüyen kavga bile aslında iki takımın ne kadar bitik olduğunun avaz avaz bağırışıydı. orta sahada dakikalarca süren pısırık it dalaşı, kendini brezilya'da köyünde zanneden jailson'un attığına inanamadığı golden sonra gaza gelip salladığı tokat, güya "cinnet" halindeyken 5 kişi bir adamı kıstırıp hatta bayağı bayağı etkisiz hale getirip bir tane temasta bile bulunmayan galatasaray futbolcuları, saha içinde bir numara ortaya koyamayınca bari böyle ekmek yiyeyim gayretiyle depar atan muğdat falan filan... biz çocukken var olan sözlüklerde şike kelimesinin karşısında danışıklı dövüş yazardı. o da şimdilerde wwe olarak bilinen amerikan güreşi şaklabanlığının bu işlerin resmi yüzü olmasından kaynaklardı.
daha kasım ayının başında futbol kamuoyunun %85'inin ligden umudu kesmesi kimsenin işine gelmezdi. artık boku çıkan şekilde bu olayı da iktidara yönetime güdülmeye falan bağlayacak değilim. gelişmemiş bir yığın olarak bizim afyonumuz futbol. daha ağustos'a 10 ay varken kimse "bu takımdan bir bok olmaz bu sene"yi kabulenemezdi. bu 10 ay boyunca futbol konuşmamayı falan da beraberinde getiren bir durumdu çünkü.
bu maçın üzerinden 2.5 ay falan geçti. hala debelenip duruyoruz aynı yerde. yalandan puan hesaplarıyla içimizi kör bir teselli gibi kemiren matematiksel bir şampiyonluk ihtimaliyle kendimizi kandırıyoruz. fenerbahçeliler de ordu'nun dereleri yukarı aksa da gerçekleşmeyeceğini hepimizin bildiği bir küme düşme mücadelesinin kahrını çekip duruyor.
birşeyleri ya da birilerini bir hedef olmadan kovalamanın güzelliğini yaşamaktansa sabahtan akşama birilerini eleştirip durarak ömür tüketmeye devam ediyoruz.
ya da belki sevmeyi değil acı çekmeyi seviyoruz bilemiyorum...
yine de 2018-2019 sezonunun ikinci yarısında şampiyonluk gelir mi?
(bkz: olabilir evladım olabilir)
çünkü futbol bizim afyonumuz.
ya da imkansız galatasarayca değildir...
ya da biz aşığız aşkın da tarifi yoktur...
--- alıntı ---
biz sevmekten mahkumuz
müebbet ödül bize
ölmek kurtuluş ama
intihar haram bize
--- alıntı ---
