45
galatasaray’a ve galatasaray’ın teknik direktörüne karşı, doğrudan hedef alarak, alenen ve utanmadan savaş açanlara karşı çıkacağımız ilk muharebe.
işin taktik ve teknik boyutu ne yazık ki geride kaldı. genelde bu tarz durumlar son 7-8 haftada yaşanır fakat ülkemizdeki sözde futbol düzeni ve bu sözde düzeni sözde yöneten aktörler tarafından bu sezon perde çok erken açıldı.
ne yazık ki hala burada ve çeşitli sosyal mecralarda oyuncularımız, kaptanımız ve hocamız hakkında, yaşanan olaylarla alakalı eleştirel yorumlar yapılabiliyor. eleştiri doğaldır, olması gereken bir durumdur, iyi niyetli yapıldığında, normal zamanlarda gayet faydalıdır fakat ne normal bir zamandayız, ne de bize karşı iyi niyetli bir cephe var. ne yazık ki bu ortamda, doğru ya da yanlış yapılan her olumsuz yorum bize savaş açan kötüler ordusunun değirmenine su taşımaktan öteye gitmiyor.
muslera’nın penaltı yaptırması, hasan şaş’ın maç sonu hareketleri, hocanın oyuncu değişiklikleri vs. geldiğimiz noktada bunları eleştirmek inanın bana yersiz. zaten bunların cezasını, eline ilk imkan geçtiğinde acımadan, utanmadan kestiler, hepimiz gördük. puşt puştluğunu, adeti üzere büyük bir ustalıkla yapıyor.
bize düşen, bu maçla birlikte bizi soktukları 7 maçlık cendereden, en az kayıpla çıkmamız için üzerimize düşeni yapmaktır. biz en az kayıpla çıkarsak karşımızdaki cephe ağır bir kayıp verecektir. şampiyonluk gitti, sezon bitti zırvalarını herkes bir kenara bırakmalı. mayıs ayında sezon istediğimiz gibi sonuçlanmazsa bütün bunları dile getirebilecek kocaman bir 3 ayımız olacak zaten. ama eğer yine ipi göğüsleyen bir olursak hep beraber sevineceğiz, hep beraber güleceğiz, göğsümüz dik gezeceğiz. şimdi işte bu sefanın cefasını çekme zamanı. geçen sezon bize 6 günde 3 maç oynatanlar, skandal bir derbiyi “kumpas” saçmalığıyla, sorumlularına tek maç dahi ceza vermeden tekrarlatanlar, basılan bileklere, tekmelenen sırtlara, hakeme edilen küfürlere, gazeteci döven oyunculara, hakem tartaklayan medya maymununa, maç sonlarına eklenen 7’şer 8’er dakikalara göz yumanlar ya da ödül gibi ceza verenler, tüm bunlara rağmen vura vura şampiyon olan takıma ve hocaya ellerine geçen ilk fırsatta darbe vuracaktı ve bekleneni yaptılar. şimdi yediğimiz yumruğun hırsıyla bunu yapana balyoz indirme zamanı.
bizden yani taraftardan başlayarak, takım ve kulüp için silkinme ve ayağa kalkma zamanı. ayağa kalkma demişken, unutmayın; bir sezon önce yaptığımız pankarttaki söz üzerine yapılan koreografiyi bile nerelere çekip bize aşağılıkça ithamlar yapanlara karşı olduğumuzu unutmayalım. öze dönersek, futbolcularımızın da artık bir aydan fazladır içinde bulundukları miskin ruh halinden çıkıp neyle mücadele ettiklerinin bilinciyle kora kor savaşmaları lazım. devre arasına kadar bu iş onların ve bizim. sonrasında hoca, sakatlar ve cezalılar devreye girecektir.
taşın altına gövdeyi, ruhu, tüm benliği koyma zamanı. sadece bir sloganın altını doldurmak için değil, gerçekten kenetlenme zamanı. ipe beraber asılmanın, halatı birlikte çekmenin tam zamanı. bu milyonların ortak mücadelesi, safları sıklaştırmanın tam zamanı!
işin taktik ve teknik boyutu ne yazık ki geride kaldı. genelde bu tarz durumlar son 7-8 haftada yaşanır fakat ülkemizdeki sözde futbol düzeni ve bu sözde düzeni sözde yöneten aktörler tarafından bu sezon perde çok erken açıldı.
ne yazık ki hala burada ve çeşitli sosyal mecralarda oyuncularımız, kaptanımız ve hocamız hakkında, yaşanan olaylarla alakalı eleştirel yorumlar yapılabiliyor. eleştiri doğaldır, olması gereken bir durumdur, iyi niyetli yapıldığında, normal zamanlarda gayet faydalıdır fakat ne normal bir zamandayız, ne de bize karşı iyi niyetli bir cephe var. ne yazık ki bu ortamda, doğru ya da yanlış yapılan her olumsuz yorum bize savaş açan kötüler ordusunun değirmenine su taşımaktan öteye gitmiyor.
muslera’nın penaltı yaptırması, hasan şaş’ın maç sonu hareketleri, hocanın oyuncu değişiklikleri vs. geldiğimiz noktada bunları eleştirmek inanın bana yersiz. zaten bunların cezasını, eline ilk imkan geçtiğinde acımadan, utanmadan kestiler, hepimiz gördük. puşt puştluğunu, adeti üzere büyük bir ustalıkla yapıyor.
bize düşen, bu maçla birlikte bizi soktukları 7 maçlık cendereden, en az kayıpla çıkmamız için üzerimize düşeni yapmaktır. biz en az kayıpla çıkarsak karşımızdaki cephe ağır bir kayıp verecektir. şampiyonluk gitti, sezon bitti zırvalarını herkes bir kenara bırakmalı. mayıs ayında sezon istediğimiz gibi sonuçlanmazsa bütün bunları dile getirebilecek kocaman bir 3 ayımız olacak zaten. ama eğer yine ipi göğüsleyen bir olursak hep beraber sevineceğiz, hep beraber güleceğiz, göğsümüz dik gezeceğiz. şimdi işte bu sefanın cefasını çekme zamanı. geçen sezon bize 6 günde 3 maç oynatanlar, skandal bir derbiyi “kumpas” saçmalığıyla, sorumlularına tek maç dahi ceza vermeden tekrarlatanlar, basılan bileklere, tekmelenen sırtlara, hakeme edilen küfürlere, gazeteci döven oyunculara, hakem tartaklayan medya maymununa, maç sonlarına eklenen 7’şer 8’er dakikalara göz yumanlar ya da ödül gibi ceza verenler, tüm bunlara rağmen vura vura şampiyon olan takıma ve hocaya ellerine geçen ilk fırsatta darbe vuracaktı ve bekleneni yaptılar. şimdi yediğimiz yumruğun hırsıyla bunu yapana balyoz indirme zamanı.
bizden yani taraftardan başlayarak, takım ve kulüp için silkinme ve ayağa kalkma zamanı. ayağa kalkma demişken, unutmayın; bir sezon önce yaptığımız pankarttaki söz üzerine yapılan koreografiyi bile nerelere çekip bize aşağılıkça ithamlar yapanlara karşı olduğumuzu unutmayalım. öze dönersek, futbolcularımızın da artık bir aydan fazladır içinde bulundukları miskin ruh halinden çıkıp neyle mücadele ettiklerinin bilinciyle kora kor savaşmaları lazım. devre arasına kadar bu iş onların ve bizim. sonrasında hoca, sakatlar ve cezalılar devreye girecektir.
taşın altına gövdeyi, ruhu, tüm benliği koyma zamanı. sadece bir sloganın altını doldurmak için değil, gerçekten kenetlenme zamanı. ipe beraber asılmanın, halatı birlikte çekmenin tam zamanı. bu milyonların ortak mücadelesi, safları sıklaştırmanın tam zamanı!
