32
28 eylül 2018 tarihi itibarı ile kopardığım, 4 ekim 2018 tarihinde ise rekonstrüksiyon ameliyatı olduğum bağ. her ne kadar süreç hastadan hastaya değişse de yaşadıklarımı kısaca sizinle paylaşmak isterim.
kopma anı - ameliyat arası dönem: o halde acile gidip röntgen çekip geri yolladıklarından boşuna acile gitmiş oldum. sonrasında, bu kısa dönemde ilk iki gün kesinlikle sakat dizimi bükemedim ve her hangi bir yük veremedim. sonrasında ağrılar hızla azalmaya başladı fakat mr a göre ameliyat kaçınılmazdı.
hastane dönemi: genel anestezi ile ameliyat önerildi, ben de kabul ettim. ameliyat kapısında damar yoluna enjekte ettikleri sıvıdan sonrasını hatırlamıyorum, sanırım sakinleştirici idi fakat ben uyudum. ameliyat sonrasında - ve hatta sürecin tamamında - dayanılmaz uzun süreli bir ağrı sızı hissetmedim. uyandığımda dizimde yaklaşık 10 gün boyunca duracak varis çorapları vardı. bunun sebebi pıhtı oluşumunu engellemekti ve bu tehlike hatta yaklaşık 1 ay sürecek kan sulandırıcı iğneler ile engellenecekti.
ameliyat günü ve ertesi gün doktorların, hemşirelerin söylediği tek bir şey vardı, ayağa kalk ve yürü. fakat gereksiz ne kadar yan etki varsa görüyordum ve bu yan etkiler ayağa kalkmama engel oluyordu. çok ciddi halsizlik, karın ağrısı, yüksek ateş vb. sebeplerden ilk 1.5 günü yatakta geçirdim. fakat 2. günün sonunda kendimde o gücü buldum ve ayağa kalktım ve bir kaç adım attım. tabiki bu deneme aşırı terleme, baş dönmesi, mide bulantısı vb. anestezik etkiler ile kısa sürdü ve yine yatağıma geri döndüm. tüm bu sebeplerden dolayı genel durumun aksine 2. geceyi de hastanede geçirdim.
bir de şunu belirtmem gerek, şu süreçteki en zorlandığım an cpm (continuous passive motion) aletine bağladıkları zaman oldu. full extension pozisyonu gelirken bağırmamak için kendimi zor tutuyordum. aleti bilmediğimden zar zor kaç tekrar daha yapacağım diye yalvaran gözlerle sorduğumda 2 saat cevabını aldığımda ne diyeceğimi bilemedim. fakat 20 dk sonrasında bu ağrıların geçtiğini söyleyebilirim. kıyas olup moral bozmama açısından açı değerlerini paylaşmıyorum, kimi daha çok açı ile dizini büker, kimi daha çok, bu bilgiyi burda paylaşmaya gerek yok.
ev dönemi: artık eve dönmemiz gerekiyordu. 40metrelik yolu yaklaşık 15 dk da yürüyerek eve geldim. eve geldiğim ilk birkaç günde yan etkiler devam ediyordu. yüksek ateş ve ishal beni yapmam gereken egzersizlerden uzak tutuyordu. bu yan etkiler yaklaşık 3 gün sürdü ve antibiyotikin bitmesiyle bir anda kesildi. bu süreçte dizimden çektiğim sıkıntılar bu etkiler yanında solda sıfırdı.
4. gün fizik tedavi seanslarına başladım ve o günden beri verilen egzersizleri eksiksiz yapmaya çalışıyorum. benim durumda malesef ödem hedeflenen değerden daha fazla ve dizimi hedeflenen ölçüden daha az büküyorum, fakat moral bozmadan çalışmaya devam ediyorum, o diz açılacak. fizyoterapistlerin en önem verdiği konu dizde düzlüğü elde etmek. bu konuda verdikleri diz kapağını kitleme ve dizi yere basma egzersizlerine ayrıca önem veriyorlar. yaklaşık 14. günde değneklerden birini bıraktım (orhan baba ile vedalaştık, müslüm baba ile yola devam ediyoruz) ve ellerden birini açığa aldığından günlük hayattaki dolaptan buz alma, su içme vb. aktiviteleri tek başıma yapabilmemi sağladı.
bu hastalığa müzdarip renkdaşlara, ve bu sayfaları takip eden rakip taraftar dostlara önerebileceğim naçizane bir iki konu var. birincisi moral bozup sevdiklerinizi bu durumun sorumlusuymuş gibi davranıp insanları üzmeyin. ikincisi, fizyoterapistiniz/doktorunuz ne derse onu yapın, ne bir eksik ne bir fazla. işin uzmanı onlar.
yazı biraz dağınık oldu, ama umarım ana fikri verebilmişimdir. bu sıkıntıyı yaşayan herkese allah acil şifa versin.
kopma anı - ameliyat arası dönem: o halde acile gidip röntgen çekip geri yolladıklarından boşuna acile gitmiş oldum. sonrasında, bu kısa dönemde ilk iki gün kesinlikle sakat dizimi bükemedim ve her hangi bir yük veremedim. sonrasında ağrılar hızla azalmaya başladı fakat mr a göre ameliyat kaçınılmazdı.
hastane dönemi: genel anestezi ile ameliyat önerildi, ben de kabul ettim. ameliyat kapısında damar yoluna enjekte ettikleri sıvıdan sonrasını hatırlamıyorum, sanırım sakinleştirici idi fakat ben uyudum. ameliyat sonrasında - ve hatta sürecin tamamında - dayanılmaz uzun süreli bir ağrı sızı hissetmedim. uyandığımda dizimde yaklaşık 10 gün boyunca duracak varis çorapları vardı. bunun sebebi pıhtı oluşumunu engellemekti ve bu tehlike hatta yaklaşık 1 ay sürecek kan sulandırıcı iğneler ile engellenecekti.
ameliyat günü ve ertesi gün doktorların, hemşirelerin söylediği tek bir şey vardı, ayağa kalk ve yürü. fakat gereksiz ne kadar yan etki varsa görüyordum ve bu yan etkiler ayağa kalkmama engel oluyordu. çok ciddi halsizlik, karın ağrısı, yüksek ateş vb. sebeplerden ilk 1.5 günü yatakta geçirdim. fakat 2. günün sonunda kendimde o gücü buldum ve ayağa kalktım ve bir kaç adım attım. tabiki bu deneme aşırı terleme, baş dönmesi, mide bulantısı vb. anestezik etkiler ile kısa sürdü ve yine yatağıma geri döndüm. tüm bu sebeplerden dolayı genel durumun aksine 2. geceyi de hastanede geçirdim.
bir de şunu belirtmem gerek, şu süreçteki en zorlandığım an cpm (continuous passive motion) aletine bağladıkları zaman oldu. full extension pozisyonu gelirken bağırmamak için kendimi zor tutuyordum. aleti bilmediğimden zar zor kaç tekrar daha yapacağım diye yalvaran gözlerle sorduğumda 2 saat cevabını aldığımda ne diyeceğimi bilemedim. fakat 20 dk sonrasında bu ağrıların geçtiğini söyleyebilirim. kıyas olup moral bozmama açısından açı değerlerini paylaşmıyorum, kimi daha çok açı ile dizini büker, kimi daha çok, bu bilgiyi burda paylaşmaya gerek yok.
ev dönemi: artık eve dönmemiz gerekiyordu. 40metrelik yolu yaklaşık 15 dk da yürüyerek eve geldim. eve geldiğim ilk birkaç günde yan etkiler devam ediyordu. yüksek ateş ve ishal beni yapmam gereken egzersizlerden uzak tutuyordu. bu yan etkiler yaklaşık 3 gün sürdü ve antibiyotikin bitmesiyle bir anda kesildi. bu süreçte dizimden çektiğim sıkıntılar bu etkiler yanında solda sıfırdı.
4. gün fizik tedavi seanslarına başladım ve o günden beri verilen egzersizleri eksiksiz yapmaya çalışıyorum. benim durumda malesef ödem hedeflenen değerden daha fazla ve dizimi hedeflenen ölçüden daha az büküyorum, fakat moral bozmadan çalışmaya devam ediyorum, o diz açılacak. fizyoterapistlerin en önem verdiği konu dizde düzlüğü elde etmek. bu konuda verdikleri diz kapağını kitleme ve dizi yere basma egzersizlerine ayrıca önem veriyorlar. yaklaşık 14. günde değneklerden birini bıraktım (orhan baba ile vedalaştık, müslüm baba ile yola devam ediyoruz) ve ellerden birini açığa aldığından günlük hayattaki dolaptan buz alma, su içme vb. aktiviteleri tek başıma yapabilmemi sağladı.
bu hastalığa müzdarip renkdaşlara, ve bu sayfaları takip eden rakip taraftar dostlara önerebileceğim naçizane bir iki konu var. birincisi moral bozup sevdiklerinizi bu durumun sorumlusuymuş gibi davranıp insanları üzmeyin. ikincisi, fizyoterapistiniz/doktorunuz ne derse onu yapın, ne bir eksik ne bir fazla. işin uzmanı onlar.
yazı biraz dağınık oldu, ama umarım ana fikri verebilmişimdir. bu sıkıntıyı yaşayan herkese allah acil şifa versin.
