1182
almanya'da bir dönem nurcuların arasında iken kendisine karşı saçma sapan laflarını gülerek dinlediğim ve derslerin sonunda arkadaşlarla çay içip muhabbet ederken birlikte izmir marşı söyleyerek andığımız lider. evet, nur cemaatine takılıp atatürk'ü seven pek çok genç var tıpkı benim gibi.
not: hala arada bir takılırım oraya. arkadaşlarla toplu görüşmek için. çok dindar bir insanda değilim oysa. ilginç.
edit: bilenler mutlaka vardır, almanya'daki türk toplumunun çoğunluğu köyden buraya gelmiş ailelerin çocukları ve bu yüzden aşırı bir tutuculuk söz konusu. son nesillerle birlikte(benim jenerasyonum ve bizden bir önceki jenerasyon) biraz değişmeye başladı bu durum fakat genel olarak öyle. çoğunluk kitap okumaz boş boş işlerle uğraşır hobi olarak bildikleri tek şey nargile cafedir vb. okuma kültürü olmadığı için yıllardır beyinlere aşılanan 'atatürk dinsiz din düşmanı hüloğğ' muhabbetlerinden ötürü ne yazık ki burdaki türklerin neredeyse %90'ı atatürk'ten nefret ederler. bununla ilgili durumu özetlemek için bir anı paylaşmak gerekirse geçen yıl doğum günümde(10 kasım 1997) sabah okula gitmiştim çıkış vermek için. okulda flört ettiğim bir kız vardı ve doğum günümü kutlayıp parti vb bir şey yapacaksan geleyim dedi bende cevap olarak ''bugün kutlamam. atatürk'ün ölüm yıl dönümü bugün çünkü'' dedim. oda''aaa, almanya'da böyle türkler kaldı mı?'' diye sordu... durumun vehameti budur işte. kendiside benim gibi seviyor bu arada atatürk'ü. aslında genel olarak benim için sorun değil sonuçta kimse sevmek zorunda değil buna itirazım yok fakat hakkında hiç bir şey bilmeden salak salak konuşanlar gerçekten çok sinir bozucu. atatürk'ü bir kenara bırakırsak genel olarak buradaki türk toplumunun nasıl olduğunuda anlattım az önce. ekleme yaparsak yine genel olarak aşırı tutucu ülkesinde yaşadıkları ekmeğini yedikleri almanlara domuz gavur kafir köpek gibi laflar yakıştıran sonra lafa gelincede almanları ırkçılıkla suçlayan garip bir kesim burdaki türkler. genel olarak uzak duruyorum. çağın gerisinde kalmış insanlar çoğu. fakat gelecek nesillerden ümidim var çünkü dediğim gibi benim ve bir önceki jenerasyonun yavaş yavaş değiştirdiğini görüyorum bunu fakat hala azınlıktayız hala gençlerin bir çoğuda yukarıdaki gibi. almanya'yıda burda doğma büyüme bir insan olarak en az türkiye kadar vatanım olarak görürüm. hep söylerim ''benim kalbimin yarısı türk bayrağı yarısı alman bayrağıdır.'' diye.
not: hala arada bir takılırım oraya. arkadaşlarla toplu görüşmek için. çok dindar bir insanda değilim oysa. ilginç.
edit: bilenler mutlaka vardır, almanya'daki türk toplumunun çoğunluğu köyden buraya gelmiş ailelerin çocukları ve bu yüzden aşırı bir tutuculuk söz konusu. son nesillerle birlikte(benim jenerasyonum ve bizden bir önceki jenerasyon) biraz değişmeye başladı bu durum fakat genel olarak öyle. çoğunluk kitap okumaz boş boş işlerle uğraşır hobi olarak bildikleri tek şey nargile cafedir vb. okuma kültürü olmadığı için yıllardır beyinlere aşılanan 'atatürk dinsiz din düşmanı hüloğğ' muhabbetlerinden ötürü ne yazık ki burdaki türklerin neredeyse %90'ı atatürk'ten nefret ederler. bununla ilgili durumu özetlemek için bir anı paylaşmak gerekirse geçen yıl doğum günümde(10 kasım 1997) sabah okula gitmiştim çıkış vermek için. okulda flört ettiğim bir kız vardı ve doğum günümü kutlayıp parti vb bir şey yapacaksan geleyim dedi bende cevap olarak ''bugün kutlamam. atatürk'ün ölüm yıl dönümü bugün çünkü'' dedim. oda''aaa, almanya'da böyle türkler kaldı mı?'' diye sordu... durumun vehameti budur işte. kendiside benim gibi seviyor bu arada atatürk'ü. aslında genel olarak benim için sorun değil sonuçta kimse sevmek zorunda değil buna itirazım yok fakat hakkında hiç bir şey bilmeden salak salak konuşanlar gerçekten çok sinir bozucu. atatürk'ü bir kenara bırakırsak genel olarak buradaki türk toplumunun nasıl olduğunuda anlattım az önce. ekleme yaparsak yine genel olarak aşırı tutucu ülkesinde yaşadıkları ekmeğini yedikleri almanlara domuz gavur kafir köpek gibi laflar yakıştıran sonra lafa gelincede almanları ırkçılıkla suçlayan garip bir kesim burdaki türkler. genel olarak uzak duruyorum. çağın gerisinde kalmış insanlar çoğu. fakat gelecek nesillerden ümidim var çünkü dediğim gibi benim ve bir önceki jenerasyonun yavaş yavaş değiştirdiğini görüyorum bunu fakat hala azınlıktayız hala gençlerin bir çoğuda yukarıdaki gibi. almanya'yıda burda doğma büyüme bir insan olarak en az türkiye kadar vatanım olarak görürüm. hep söylerim ''benim kalbimin yarısı türk bayrağı yarısı alman bayrağıdır.'' diye.
