gençlik marşı'ndaki üç kısa ıslık

linç edilmeyi göze alarak yazıyorum: hiçbir zaman benimsemediğim ve hoşuma gitmeyen ıslıktır. türkiye'de tribünlerin olmazsa olmazı davul ve alkıştır. bu marş da zaten alkışla söylenirdi eskiden. sonra ne olduysa basket maçlarından mıdır nedir saçma sapan ıslık çalınmaya başlandı. ıslık da marşın akıcılığını kesti, ritmi bozdu. çünkü alkışla söylendiği zaman malum yer taraftara soluklanma şansı verip diğer kısma güçlü girmesini sağlıyordu. şimdi ıslıktan sonra south park sessizliği oluyor.

ayrıca yeri gelmişken söyleyeyim; ua denen tribün cahili güruh besteleri normalden çok daha hızlı söylediği için coşkunun içine ediyor. beşiktaş ve fenerbahçe tribünlerine veya anadolu'ya bakarsanız bizim kadar hızlı beste söyleyen yok.