galatasaray sözlük ağlama duvarı

şu aralar martin eden gibi hissediyorum ve yaşıyorum beyler. hoşlandığım kişiyle aramızda bariz bir sınıf farkı var. moralim çok bozuk ve kendime çok kızıyorum. kafam 1 dakika bile boş durmuyor. keşke hiç görmeseydim keşke hiç konuşmasaydım diyorum. dışarıya çıkıp sokağın ortasına uzanıp hayvanlar gibi ağlayasım geliyor. cesaretsizliğime ve bugune kadar bu kadar pasif kalmama çok kızıyorum.

ben hayatımda bir insan için bunları hissetmedim hatta bu tarz hislere sahip olan insanlara gülerdim. insanlar için bu kadar kendini kahretmeye gerek var mı? vb. gibisinden. ama hakikaten fenaymış beyler. acayip acayip şarkılar dinlemeye başladım ben ne yapıyorum?

dini görüşleri sıkıntılı bir insanım ama sürekli dua eder oldum bir kez daha karşılaşalım diye. en azından ya red eder ve ben artık düşünmekten kurtulurum. yoksa böyle sürekli pişmanlıkla geçmeye devam edecek ki geçmiyor amk.

moraller bozuk arkadaşlar. kendinize iyi bakın.